Gisteren is gebeurd waar ik m’n hele leven bang voor was. M’n computer crashte spontaan om 15.00. In grote paniek ex S. opgebeld die binnen 10 minuten voor m’n deur stond. “Moederbord, processor, geheugen, moet nieuw, met Windows XP erop”, zei ex S. Dus we gingen gezellig naar de winkel. Nieuw moederbord, nieuwe processor, nieuw geheugen en meteen maar een DVD-speler erbij. “Oh, dat is een mooie kast, die wil ik”, zei ik tegen S. “Dat is geen kast voor jou, dat is een kast voor nerds. Daar zet je een flexiglasplaat in en een lampje, dan kun je naar binnen kijken. Dat is een Lian Li” zei ex S. “Die wil ik, dus die neem ik”, zei ik. Thuisgekomen bleek dat m’n harde schijf nog compleet was, dat was fijn en ex S. kopieerde al mijn bestanden op een cd-rom. “Staat alles erop?”, vroeg ik. “Ja, alles staat erop”, zei hij. “Ik wil het zien”, zei ik. “Dat hoeft niet, want alles staat erop”, zei hij. “Oh”, zei ik. Het is een latertje geworden gisteren, maar het apparaat draait. Nog niet alles is aangesloten, maar ex S. komt vanmiddag weer terug. Als hij dan toch langskomt, dan kan ik hem meteen vertellen dat m’n bestanden niet op de cd-rom staan. Dat al m’n bestanden kwijt zijn. Al mijn teksten, al m’n werk, al m’n facturen, al m’n nooit verstuurde gedichtjes, m’n adressenboek, al m’n lieve mailtjes, al m’n afspraken. Alles. Alles is weg. Alles is weg. Alles is weg. Daar moet ik even bij gaan zitten. Goed. Alles is weg, maar ik heb nu wel een kick ass computer met plexiglasplaat en lampje, zodat ik binnenin het apparaat kan kijken.

Ik heb een grote hekel aan thee-wijven die ‘opkomen voor gelijke rechten’, omdat ze ‘net zo behandeld willen worden als mannen’. Hou toch op. Vrouwen mogen blij zijn dat ze anders behandeld worden dan mannen. En dan vooral dat ze anders behandeld worden dóór mannen. De tief met alle vrouwen die denken dat ze dezelfde rechten nodig hebben als mannen. De tief met vrouwen die denken dat een opleiding belangrijker is dan een goed stel tieten. Vrouwen die lopen te zeiken over een onrechtvaardige behandeling, een niet gekregen promotie of een lager salaris dan haar mannelijke collegae hebben ergens iets verkeerd gedaan. Die zijn vergeten de bovenste knoopjes van hun bloesje open te doen, het sperma van hun baas door te slikken of een beugeltje te nemen toen ze 12 waren. Dat je vrouw bent is een gegeven, dus stop met huilen, gooi die Opzij aan de kant en zorg dat je je vrouwelijkheid uitbuit. Lippenstiftje, haarlakje, parfummetje en laat je verrassen. Als vrouw kun je alles voor elkaar krijgen als je je vrouwelijkheid maar de ruimte geeft. Zo heb ik gisteren van de Spaanse ober een heerlijk gratis likeurtje gekregen omdat collega M. en ik zo lief naar hem lachten. De twee meisjes aan het tafeltje naast ons kregen niets, want die keken chagrijnig. Luna is een nu-feministe. Een nu-feministe is zich optimaal bewust van het verschil tussen mannen en vrouwen en weet haar vrouwelijkheid aan te wenden wanneer dat nodig is. Die weet wanneer ze haar bek moet houden, wanneer ze verleidelijk moet glimlachen en wanneer ze een pijpbeurt moet geven om te bereiken wat ze wil.

Ik ben net in de stromende regen richting drankhandel gelopen. Afgelopen moet het zijn met deze zwakke lichamelijke toestand. Ik ben het zat. De wandeling van 10 minuutjes was eigenlijk net iets te ver voor mijn afgetakelde lijf, maar het was het waard. “Een fles whisky en een fles Bailey’s”, mompelde ik tegen de drankenman. “Zit er een cadeautje bij?” vroeg de drankenman. Cadeautje? Cadeautje? Rot op met je cadeautjes, zie je niet hoe slecht ik eruit zie? Allebei voor mezelf natuurlijk, lul, en ik drink ze allebei deze avond nog op als het moet. Ik heb al 5 dagen niks gegeten, ik heb 5 dagen niet gerookt en als er iets is wat me uit deze erbarmelijke toestand kan redden dan is het wel een mix van whisky en Bailey’s, dus schiet een beetje op. “Nee, geen cadeautjes”, zei ik lief en ik liep naar huis met mijn nieuw verworven hoestdrankjes. En ik moet zeggen; het beste medicijn voor verkoudheid, hoesten, griep en algehele zieligheid is toch echt een lekker glaasje whisky met Bailey’s met twee ijsblokjes. Lekker. God, wat voel ik me goed. De schade van de afgelopen dagen; 5 kilo. En als ik zo naar beneden kijk, dan zijn die kilo’s allemaal van m’n tieten afgegaan. Nooit van m’n kont, nee, nooit van m’n kont. Verder heeft dat ‘stoppen met roken’ me ook lang genoeg geduurd. Gerookt moet er worden, anders kan er niet worden geleefd. En verder heb ik alle kutklotebaggerfilms die er op televisie waren gezien en daar ben ik ook niet beter van geworden. Een lekkere B-film gaat er in als koek, maar wat ik de afgelopen dagen voorgeschoteld kreeg was echt om te huilen. Ik ben het op de bank liggen zat. Ik ben het zielig zijn zat. Ik ga aan het werk. Ik ben weer beter.

Rukker8: (12:56 AM) heb je zin?
Luna: (12:59 AM) altijd
Rukker8: (1:01 AM) wat zou je dan willen hebben?
Luna: (1:03 AM) nou, een hamburger van de McDonalds gaat er wel in…
Rukker8: (1:04 AM) en???
Luna: (1:05 AM) en… ze hebben daar ook van die lekkere appelbeignets… met die hete vulling… erg lekker voor de nachtelijke trek…
Rukker8: (1:07 AM) wel schat, ik zou het wel willen brengen, zodat je kan genieten, maar ik zit hier in suriname
Luna: (1:07 AM) hebben ze in suriname geen McDonalds?
Rukker8: (1:07 AM) nee
Rukker8: (1:08 AM) wat doe je zo laat nog op?
Luna: (1:09 AM) ik ben aan het werk…
Rukker8: (1:11 AM) ben je dan alleen?
Luna: (1:11 AM) ja, ik ben alleen…
Rukker8: (1:12 AM) wat doe je dan?
Luna: (1:12 AM) ik schrijf…
Rukker8: (1:14 AM) wat voor tekst moet je schrijven?
Luna: (1:14 AM) iets over chatten met mannen op internet…
Rukker8: (1:15 AM) zoals?
Luna: (1:15 AM) dat al die mannen op icq zo irritant zijn…
Rukker8: (1:17 AM) dat is zo… ze denken dat we daarvoor online gaan
Luna: (1:17 AM) jij sprak mij toch ook aan met ‘heb je zin?’
Rukker8: (1:17 AM) wat denk je dat ik ben?
Luna: (1:18 AM) je bent een vrouw?
Rukker8: (1:18 AM) dat wist je nog niet?
Luna: (1:21 AM) en je bent zeker biseksueel?
Rukker8: (1:21 AM) waarom?
Luna: (1:22 AM) dat zijn al die ‘vrouwen’ op internet tegenwoordig…

P: “Schatje, mag ik jou over mijn droom en mijn realiteit vertellen?”
Luna: “Tuurlijk, lieverd.”
P.: “Mijn droom was om van mijn werk thuis te komen bij een fragiel, lief meisje. Zij zou de kaarsjes hebben aangestoken en mij vol zoenen ontvangen. Zij zou een romantisch muziekje hebben aangezet en lekker hebben gekookt. Zij zou rustig zijn. Mijn realiteit is dat ik thuiskom bij een schizofreen wijf met een Hertog Jan-biertje in haar ene hand en een sigaret in de ander. Zij zingt hard mee met Madonna en heeft alle lichten in zowel de huiskamer, de keuken, de badkamer als de slaapkamer aan. Mijn vrouw draagt 24 uur per dag een roze pyjama met Chinese slofjes. Zij zegt dat ik maar een pizza moet bestellen, omdat ze geen zin meer heeft om te koken. Slechts 5% van de gesprekken praat mijn vrouw met een normale stem, voor de rest gilt zij, praat zij als een kind of praat ze in zichzelf of tegen de katten.”
Luna: “Mag ik dan ook over mijn droom en mijn realiteit vertellen, schatje?”
P.: “Tuurlijk, lieverd.”
Luna: “Mijn droom is een man, type Erik de Viking, die dagelijks van 9.00 tot 17.00 werkt in de bouw. Wanneer hij thuiskomt rukt hij mij achter het aanrecht vandaan onder het mom; “Effe lekker neuken.” Hij werkt als bouwvakker, omdat hij zo graag met z’n handen werkt, maar hij heeft wel verschillende werken van Dostojevski gelezen. Mijn droomman koopt rozen voor me en doosjes met chocolaatjes in de vorm van konijntjes. Mijn droomman beschermt mij in de kroeg en kan ongelooflijk veel zuipen zonder dronken te worden. Mijn realiteit is een mannetje dat 10 kilo lichter is dan ik, 5 centimeter korter, meer dan 60 uur werkt per week, geen alcohol drinkt, iedere ochtend naar ‘As the World Turns’ kijkt en mij in mijn roze pyjama niet aantrekkelijk vindt.”
P.: “Maar ik heb wel Dostojevski gelezen.”
Luna: “En ik kan best lekker koken.”
P.: “En je houdt toch wel van me?”
Luna: “Tuurlijk, lieverd. Jij ook van mij toch?”
P.: “Tuurlijk, schatje.”

Op veler verzoek; deel 2 in de serie ‘Gore verhaaltjes voor het slapengaan’. Wederom liefdevol bijeengebracht door vriendin I. en mij. Waargebeurde verhalen uit de gezondheidszorg, waar ze bij RTL4 nog wat van kunnen leren.

5. Komt een zwerver bij de dokter. De man ziet er goor uit en moet eerst gewassen worden. Twee verpleegkundigen kleden hem uit en zien wat krioelen in zijn schaamhaar. Maden. De verpleegkundigen hebben ervaring met maden en weten dat zij deze niet door het doucheputje kunnen spoelen. Na enkele dagen zullen de maden ontpoppen tot vliegen en die wil je niet in de doucheruimte hebben. Ze besluiten om de maden met een stofzuiger uit het schaamhaar van de zwerver te verwijderen.

6. Meisje wordt lekker gedoucht op een douchestoel, ingesmeerd met bodylotion en daarna met een New Age-muziekje op het waterbed in haar kamer gezet. Het meisje ziet er ontspannen uit en een kwartiertje later brengt haar begeleider een kopje thee. Zij treft daar het meisje compleet ondergescheten aan, met ontlasting op het dekbed, op haar pyjama, in haar gezicht en in haar mond. Het meisje smeert en eet rustig verder.

7. Komt een vrouw bij de dokter met interne bloedingen. De dokter onderzoekt haar en komt tot de conclusie dat haar baarmoeder er behoorlijk gehavend uitziet. Dit kan niet zomaar spontaan gebeurd zijn. “Mevrouw, u moet me wel precies vertellen wat er gebeurd is, anders kan ik u niet goed helpen”, zegt de dokter. De vrouw antwoordt: “Ik heb een paling in m’n kut gestopt.” “Een levende paling?”, vraagt de dokter. “Ja”, antwoordt de vrouw, “maar normaal doe ik hem altijd een muilkorfje om.”

Luna is chagrijnig. Agressief en chagrijnig. Agressief, chagrijnig en ongesteld. Allemaal geheel volgens de planning, dat wel. De afgelopen 6 dagen heb ik mijn lichaam weer eens flink afgepeigerd en gemiddeld 4 uur geslapen per nacht. Daar pluk ik nu de vruchten van, want ik zie er slecht uit. Ik voel me best helder overigens, maar dat komt doordat die drugs nog niet geheel zijn uitgewerkt en ik net 4 bakken koffie achter de kiezen heb. Maar ik zie er nog niet half zo slecht uit als op de foto’s die buurman M. me gisteren heeft doorgemaild; foto’s van een avondje zeer diep gaan. Het vreselijke van drugs- en alcoholavondjes is dat er altijd wel een fototoestel in de buurt is. Een toestel waar echt perse foto’s mee gemaakt moeten worden, want dat is zo leuk voor later. Op het moment zelf is het ook heel leuk en vooral niet meer dan normaal dat er foto’s gemaakt worden, want ‘het is toch wel een heel bijzondere avond’. De foto’s vallen altijd tegen en dat is een understatement. Zo heb ik de foto’s van Dance Valley 2001 voor mezelf verstopt. Daar zag ik er echt verschrikkelijk op uit. De foto’s die de eerste uren gemaakt zijn gaan nog wel, maar er is een foto van mij met onderkin, wazige blik met grote pupillen, een verbrand hoofd en kapotte lippen, dit alles liggend in een zeer oncharmante houding op een geel opblaasbaar matrasje. De foto’s die buurman M. me doorstuurde waren niet veel beter; uitgelopen make-up, onderkinnen en een zeer wazige blik. En het erge is; ik voelde me op het moment dat die foto’s gemaakt werden prachtig. Helder ook, dat vooral. Ik ga maar eens op zoek naar tampons, nog meer koffie en een joint. Tot je dertigste moet je alle negatieve signalen van je lichaam negeren.

copyright @ franz wilhelm 2002

Vriendin I. werkt net als ik af en toe in de gezondheidszorg. Ik met verstandelijk gehandicapten, zij op de Eerste Hulp. Reden genoeg om 1 keer in de zoveel tijd gore verhalen uit te wisselen.

1. Komt een vrouw bij de dokter. Heeft al weken heftige buikpijn. Dokter laat alle onderzoeken er op los, maar kan niks vinden. Opereren leek de enige optie. Goed. Buik open gemaakt, baarmoeder vol met maden, baarmoeder met maden en al verwijderd. Probleem opgelost. Hoe kwamen die maden daar? “Mevrouw, heeft u wel eens met uw vingers in rauw gehakt gezeten en daarna uzelf gevingerd of iets dergelijks?”, vraagt de dokter. Vrouw antwoordt: “Nee, nooit.” Dokter vraagt: “Wat doet uw man eigenlijk voor werk?” “Oh”, zegt de vrouw, “die werkt in het mortuarium.”

2. Het is zomer. Gozer wordt dan altijd zeer opgewonden van vrouwen in weinig verhullende kleding. Heeft op een gegeven moment al zo lang een stijve dat z’n eikel tot ultramaximale proporties is opgezwollen. Hij kan zich niet masturberen, want hij weet niet hoe hij z’n broek uit moet doen. Krijgt last van een Spaanse kraag; oftewel een voorhuid die niet meer over de eikel getrokken kan worden. Moet met zacht geweld geforceerd worden. Een zak met ijs erop wil ook wel eens helpen.

3. Liggen 2 mannen op 1 kamer. De een is net geopereerd en heeft allemaal toeters en slangetjes aan zijn lijf en is erg ziek. De ander is zwaar dement en huppelt door de kamer. De een moet overgeven en kan zo snel geen bakje vinden. Doet het daarom maar in een leeg glas. De ander denkt; “Hé, lekker gebonden soepie.”

4. Jochie van een jaar of 6 heeft last van steenpuisten met een gemiddelde omtrek van 7 centimeter. Jochie wordt ’s ochtends wakker met een lekkere gele, rijpe steenpuist op z’n arm. Bijt het koppie eraf en zuigt ‘m leeg. En slikt het pus door.

“All the subtle flavors of my life / are become bitter seeds / and poisoned leaves / without you. You represent what’s true / I drain the color from the sky / And turn blue / without you.” Ik snapte weinig van wat Rollo van Faithless zong, maar het klonk als de waarheid gisteren in Ahoy. Met een aantal vrienden met 160 kilometer per uur over de snelweg naar Rotterdam gevlogen, auto geparkeerd, zo snel mogelijk 4 Bacardi Breezers weggetikt (ik wilde niet met een bekertje in m’n hand staan dansen), jointje gerookt en genoten. Wat heeft die Rollo een haast hypnotiserende stem. “In you the song which rights my wrongs / In you the fullness of living / The power to begin again / From right now, in you.” Dit liedje, ‘We come 1’, is 3 keer gespeeld, in het begin, in het midden en als laatste. Ondertussen moest het publiek leren om als Rollo ‘We come’ zei, daarna heel hard en op de maat natuurlijk ‘1’ te roepen. Ging goed. Ging briljant. Ik hou er eigenlijk nooit zo van om midden tussen het publiek te staan, maar gisteren stond ik wel, tussen grote mannen die niet op m’n tenen hebben getrapt. Ik heb spierpijn in m’n wreef van het op en neer springen. Helemaal los. Altijd als ik bij een concert ben van wie of wat dan ook, dan neem ik me voor om vaker naar concerten te gaan. Om dat vervolgens weer 2 maanden niet te doen. En als ik bij concerten sta neem ik me ook altijd voor om meer drugs te gebruiken; weed, vooral veel weed. Om vervolgens alleen af en toe een jointje met P. mee te roken. “I am the left eye / you’re the right / Would it not be madness to fight / We come… 1” Wat is live muziek toch fijn.