web analytics

LUNA OP DE RADIO

Gisteren was het zover. Om 15.30 zou ik op Radio 1 te beluisteren zijn, samen met Corrie van http://www.camathome.com/ en Wim de Bie van http://www.bieslog.vpro.nl/. Toch wel zenuwachtig, want de mogelijkheid dat het mannetje van de radio precies de verkeerde stukjes aan elkaar zou hebben geplakt was aanwezig. Kwam er ineens achter dat P. en ik helemaal geen radio in huis hebben, geen echte dan. Gelukkig was het ook live te volgen via internet. De zon scheen, balkondeuren open, speakertjes van de computer op 10 en buurman M. was er voor de gezelligheid. Naast me een fles rosé, en naast buurman M. ook een fles rosé. Dus wij luisteren en drinken. En nog meer drinken. En voordat we gingen luisteren hadden we ook al gedronken. Dus gisteren klonk het allemaal erg goed op de radio. Erg goed. “Je komt goed over hoor, buurvrouw”, zei de buurman en hij nam een slok rosé alsof het limonade was. Ik geloofde hem onmiddelijk en nam zelf ook nog een slok. “Ik heb geen rare stem hè?”, vroeg ik aan de buurman. “Nee, je komt goed over, echt hoor, goed!” “Echt?”, vroeg ik. “Ja, echt, en dat van dat Goedele Liekens-syndroom is goed! Komt goed over”, zei hij. Met een gerust hart nam ik nog een slok. Maar nu. Nu staat het interview online en luister ik het pas goed. Vreselijk! Verschrikkelijk! Ik hoor Wim de Bie rustig en beheerst praten en ook Corrie spreekt alsof ze elke dag een radio-interview doet. En ik brabbel maar een eind weg. En wat praat ik raar. Ongecontroleerd. En snel. Zweverig. Kinderlijk. Niks geen zwoele Marilyn Monroe-stem voor mij, niks geen Katja Schuurman. Een carièrre als omroepster, nieuwslezeres of presentatrice kan ik wel vergeten. Toekomst naar de klote. Luna praat als Hello Kitty op speed.

47

LUNA EN DE KEUKENKAMPIOEN

“Liefje, weet je wat me gezellig lijkt? Om vandaag met jou naar de Keukenkampioen te gaan en een keuken voor ons nieuwe huis uit te zoeken. Lijkt jou dat ook geen mooi plan?”, vroeg P. me gistermorgen. “Schatje, ik kan me niks leukers voorstellen, dan met jou naar de Keukenkampioen te gaan. Wat een goed plan”, zei ik. Dus wij naar de Keukenkampioen. “Ik vind dit echt de mooiste keuken”, zei ik tegen P. toen we bij een keukenblad met wat kastjes en deurtjes stonden. “Hmm”, zei P. en hij knikte goedkeurend. Twee minuten later stonden we bij een ander keukenblad met wat kastjes en deurtjes. “Nee, dit is écht de mooiste hoor, wat vind jij?”, vroeg ik. “Net vond je die andere nog het mooist”, zei hij en hij keek me aan alsof hij me niet begreep. Hij begreep me ook niet. Hij begreep ook niet dat ik vorige week nog alle nadelen van een kookeiland had opgesomd en dat ik er nu verheerlijkt naar stond te kijken: “Toch best leuk, zo’n kookeiland.” “Jij verandert elke minuut je mening”, zei P. licht geïrriteerd. “Ja, en wat wil jij nou?”, vroeg ik hem. Maar ik had er al geen zin meer in, ik werd gek in de Keukenkampioen, ik wilde naar huis. Net voordat ik de controle over mezelf en de situatie dreigde te verliezen kwam er een kereltje in een pak aanlopen. “Lukt het een beetje?”, vroeg hij. Rot op, dacht ik, ik moet P. even uitleggen hoe het zit en daar heb jij niks mee te maken. “We kijken even rond”, zei P. rustig en het kereltje liep weer weg. Na nog geen 10 minuten in de Keukenkampioen te zijn geweest liepen P. en ik de deur weer uit. Adem in. Adem uit. Kut-Keukenkampioen. Ze hebben er wel een ‘kinderspeelhoek’, toiletten, koffie, thee, en een ‘lekker koud drankje’, maar een relatietherapeut heb ik er niet gezien.

16

LUNA GEEFT GRATIS PIJPCURSUS

Stel je bent een vrouw. En stel je voelt de behoefte om een man te pijpen. En stel dat je niet weet hoe dat moet. Dan is de site www.vrouwonline.nl, een site die onderdak biedt aan de damesbladen Libelle, Margriet en Ouders van Nu toch verdomme wel de laatste plek waar je gaat zoeken naar goede informatie! Zou ik zeggen dan. Als je wilt weten hoe je moeten pijpen dan vraag je dat in de eerste plaats aan een man en daarna aan een hoer of pornoster. En daarna vraag je het aan Luna. Luna is nooit te beroerd om tips en adviezen omtrent seks te geven en vraagt daar al zeker geen geld voor, want bij www.vrouwonline.nl wordt je niet alleen geadviseerd door een truttige seksuologe, nee, je moet er ook nog € 1,15 voor betalen. Maar daarvoor krijg je wel een cursus met ‘helder geïllustreerd en passend beeldmateriaal’. Daarom hier een mini-cursus pijpen, met helder geïllustreerd beeldmateriaal. Gratis en voor niets. De nummers van de tekst corresponderen met de nummers van de plaatjes.

1. Kijk altijd naar zijn pik alsof je hem voor de eerste keer ziet. Kijk altijd met een jeetje-wat-is-ie-groot-blik.
2. Hou z’n pik stevig vast.
3. Niet bijten.
4. Lik.
5. Voor gevorderden: de Deep Throat-techniek. Gooi de eikel tegen je huig, iets wat er gegarandeerd voor zorgt dat je gaat kokhalzen. Kokhalzen is een natuurlijke reflex die vanzelf minder wordt als je slikt. Dus veel slikken en als je het voor elkaar krijgt; je hoofd bewegen ter stimulatie van de eikel.
6. Probeer hem tijdens het pijpen niet aan te kijken. Dit is geen gezicht.
7. Doe net alsof je doorslikt, maar vang stiekem zijn sperma op in je hand. Daarna afsmeren aan beddengoed.
8. Kijk hem na afloop gelukzalig aan.

66

LUNA BEZOEKT EEN SEKSTHEATER

Vorige week ontmoette ik A.; uitbater van een bordeel, seksvideotheek, seksshop en sekstheater. Nadat hij me zijn hoerenkast en videotheek had laten zien liepen we naar het sekstheater. “Het theater is voor hetero’s en homo’s, maar de kantoren hier in de buurt hebben nu pauze en dan komen al die getrouwde kerels hier naartoe. Loop maar effe mee”, zei hij. Nadat m’n ogen aan het donker gewend waren zag ik een ruimte gevuld met kleine darkrooms, zitjes, stoeltjes en trappen. En mannen. Mannen die in hun eentje wat nerveus stonden te wachten. Handen in hun zakken. “En dit is onze seksbioscoop”, zei A., “iedereen kan hier gewoon doen waar-ie zin in heeft. Heel relaxt.” Op het bioscoopscherm zag ik 2 neukende jongens. Ik keek naar het publiek en zag een grijze kerel gepijpt worden door een andere grijze kerel. Ik moest lachen in mezelf. Plaatsvervangende schaamte. Het was gewoon heel stiekem dat ik hier stond, maar A. praatte ondertussen over zijn sekstheater alsof het de Efteling was. “Je moet eigenlijk een keertje komen kijken op een gangbang-avond”, zei A. terwijl ik een aantal mannen op zag kijken van hun bezigheden. “Ook heel relaxt hoor, die avonden, en je kan gewoon met mij meelopen.” Ik zei dat ik erover na zou denken. “Moet je nog wat leuks mee, voor thuis?”, vroeg hij me toen we even later in zijn sekswinkel stonden. “Deze is goed, daar kan je wel wat mee”, zei hij en hij pakte een supertechnische, blauwe vibrator met een 4-keuze-knoppen-menu-systeem met een soort van telefoondraadje met daaraan nog een blauw minivibratortje. “Pak jij dat effe in, dan heeft dat meisje ook een fijne avond”, zei hij tegen een mannetje achter de kassa. Even later liep ik dolgelukkig naar huis te huppelen met een zwart tasje vol seksproducten in m’n hand. Gelukkig omdat ik ‘stoute’ dingen had gezien. Dingen die de meeste mensen nooit zullen zien. Gelukkig omdat ik een bijzonder mens had ontmoet, met een uitgesproken mening. En gewoon gelukkig omdat. Om dat.

13

LUNA IN DE KERK

De kerk is niet mijn ding. De kerk voelt nep. De dominee die gisteren tussen de kerkliedjes door praatte, is niet mijn ding. Die dominee kende vriendin R. niet zoals ze was. Je kan lekker lullen over een licht en een lamp en dat we haar allemaal alleen te leen hadden van God, maar ze is wel gewoon dood, dacht ik. Geef jij maar eens een goede reden waarom God vond dat de uitleenperiode voorbij was, dacht ik. Probeer jij dat maar eens uit te leggen. En als je dan toch bezig bent, vertel me dan ook even hoe ik mijn geloof in de evolutie in moet passen in de Bijbel en dit hele verhaal wat jij me nu aan het vertellen bent. Dat dacht ik allemaal, maar ondertussen deed die dominee wel gewoon zijn werk en als je het zo ziet, dan heeft hij z’n werk goed gedaan gisteren. Maar gisteren was niet mijn afscheid, al was het erg mooi om vriendin R. weer terug te brengen naar Friesland. Met vriendin L. en haar vriend F. met 160 over de Afsluitdijk. Mijn afscheid was maandag, toen ik bij vriendin R. thuis was. Samen met haar vriend D. een kopje thee gedronken aan haar bed, want ze was nog gewoon thuis. Gezellig met z’n drieën. Ze lag in de huiskamer, op een bed met bloemen en foto’s eromheen. Ze had een prachtige Indiaase jurk aan en ze leek, voor heel eventjes, een prinses met alles erop en eraan. Maar ze was echt dood, dat kon ik zien en voelen. En ik ben blij dat ik haar heb gezien en gevoeld, anders had ik het niet geloofd. Het was fijn om haar thuis nog een zoen te kunnen geven. Het was fijn om met haar vriend over haar te praten. En het was erg fijn om de afgelopen dagen lieve woorden van bekenden en onbekenden te horen. Zelfs in de kerk.

23

ZO ONVERWACHT

Voicemail: “Met L., je moet me meteen even terugbellen.” Ik wist het al. Ik wist het al voordat ik haar had gesproken. En zo stond ik, midden op het stationsplein van Amsterdam CS, tussen tientallen toeristen, te twijfelen tussen meteen terugbellen of bellen als ik thuis was. Meteen terugbellen. “Ze is donderdagochtend overleden”, zei vriendin L, “in haar slaap.” En zo stond ik, tussen de toeristen, tranen weg te slikken, te lopen, te kijken, te zoeken naar een bankje om op te zitten. Geen bankje. “Ze kennen je toch niet”, zei L. geruststellend toen ik zei dat ik dacht dat iedereen me aan zat te staren. Knikkende knieën. Misselijk. “Ik moet naar huis nu, ik bel je straks weer terug”, zei ik. In de metro. Met bibberende stem P. bellen: “R. is dood.” Me ineens realiseren dat het bijna precies een jaar geleden is dat hij me belde met precies hetzelfde bibberende zinnetje om te vertellen dat een vriendin van hem verongelukt was. Staren uit het raam. Ik zag haar nog 2 weken terug. Ze zou deze zomer nog wel halen. We hebben samen nog nasi gegeten, want dat vond ze lekker. Met kroepoek. Ze had nog een klein beetje hoop. “Want je moet altijd een beetje hoop houden”, had ze gezegd. “Zonder hoop ben je nergens.” Ik had naar m’n ring gekeken, waar in dikke letters het woord ‘HOPE’ gegraveerd staat. En ik heb gehoopt. En dan, zo cliché, zo onverwacht. Zo onverwacht. En ik weet wel dat het goed is zo. Een lange lijdensweg bespaard. Van alles naar niets in 4 maanden. Dood betekent nooit meer zien. Nooit meer praten en nooit meer lachen. Wat rest zijn foto’s in een doosje. Cadeautjes die ik van haar kreeg en herinneringen in mijn hoofd. Ik had zo graag nog iets tegen haar willen zeggen.

41

ZOMAAR, EEN WILD PLAN

Vriend A., P. en ik begeven ons vannacht richting begraafplaats Westerveld in Driehuis. Vanmiddag een busje gehuurd. Kenteken afgeplakt en zo rond middernacht willen we vertrekken. Verschillend tuingereedschap ligt al achterin de bus. Net als een paar bivakmutsen en een videocamera. Als het niet regent gaan we Pim Fortuyn vannacht opgraven. Met kist en al. Hebben ook een draagbare cd-speler bij ons. Gaan we fijne liedjes draaien voor Pim tijdens het graven. We dachten zelf aan een paar nummers van Gerard Joling, die heeft zich altijd ontzettend betrokken gevoeld bij Pim. Helemaal in het gedachtengoed van Pim moet het worden, de opgraving. Sfeerbeelden moeten we krijgen. We verwachten wel wat problemen met z’n hondjes, maar we hebben 2 leverworsten meegenomen. Zijn ze wel een tijdje zoet mee. We hebben alles minutieus voorbereid en als het goed is past de kist precies in het busje. De kist zetten we daarna een tijdje bij P. en mij in huis. Zal ook zeer uniek beeldmateriaal opleveren. Gewoon even afwachten wat de media doet. Spektakel zal het worden. We zien de koppen in de krant al voor ons: ‘Lijk Pim gestolen’. En wij maar lachen, samen met Pim natuurlijk. Die kon wel tegen een grapje. Daarna begraven we het lijk op een nader door ons bekend te maken plaats. Niks praalgraf in Provesane, Italië voor Pim. Nee, wij willen er dik geld mee gaan verdienen. Snoepreisjes naar het graf van Pim aan gaan bieden in De Telegraaf. Dus, binnenkort op www.maanisch.com; de énige échte opgraving van het lijk van Pim Fortuyn. Gaat stormlopen hier. Hits zullen tot ongekende hoogten vliegen. En half sensatie-zoekend Nederland zal morgen tussen 19.00 en 20.30 staren naar SBS6. Een SBS6 dat ‘exclusief door de familie Fortuyn is uitgenodigd om de herbegrafenis vast te leggen’. Staren naar een leeg graf. Nieuws is wat je er zelf van maakt.

28

LUNA EN DE WAS

Ik doe altijd de was. Wassen is kut. En wassen is de enige taak in het huishouden waar een pauze tussen zit. Dus nadat je de vuile was uit de mand, van de grond, uit het bed en achter de verwarming hebt gehaald, in de wasmachine hebt gestopt en die machine hebt voorzien van de juiste poeders en verzachters heb je ongeveer een uur om jezelf te vermaken. De wasmachine draait, de wasmachine centrifugeert en de wasmachine stopt. Ja, en daarna heb ik er al geen zin meer in. Dan ben ik weer met andere dingen bezig. Of ik vergeet gewoon überhaupt dat ik aan het wassen ben. De was laat ik meestal nog een dagje in de machine zitten. Of 2. Of een week. En dan draai ik de was nog een keer. Als je de natte was overigens langer dan 4 weken in de machine laat zitten dan kun je alles gewoon weggooien. Scheelt ook weer. Toen P. en ik net samen waren deed ik zijn was met liefde (“Ach, die jongen heeft het druk op z’n werk, ik doe het wel”). De laatste tijd begint het me echter steeds meer tegen te staan. Het wassen van de zweetsokken en boxershorts van je partner is zonder twijfel de meest onvriendelijke taak in het huishouden. Rolbevestigend, dat ook. En de meeste mannen kunnen niet wassen of doen alsof ze het niet kunnen. Ook P. weet niet in welk bakje de wasverzachter moet en snapt niet dat het irritant is als hij z’n sokken als een balletje in de wasmand gooit. Dit man-was-probleem blijkt zo universeel dat wasmiddelen-gigant Omo de campagne ‘Waarom was ik nog voor jou?’ is gestart. Volgens mij is het zeiken van vrouwen over wat hun man wel of niet in het huishouden doet net zo universeel.
www.waaromwasiknogvoorjou.nl

35