web analytics

LUNA MOET

Als je van alles moet, dan gebeurt er meestal niets. Momenteel doe ik dus niets, tot het moment dat het niet meer uit te stellen is, dat het dus écht perse moet. Maar als ik niets doe, dan zit ik me wel aan mezelf te irriteren dat ik niks heb gedaan. En denk ik aan de dingen die ik ook nog eventueel had kunnen doen in de tijd dat ik niets deed. Zo moet ik nog 20 wassen draaien, want de wasmachine staat pas sinds gisteren in het nieuwe huis. Ik moet nog zeker 10 teksten schrijven, want morgen deadline. Ik moet me nog aankleden. Ik moet het stuukwerk op het vloertje in de bijkeuken nog afkrabben met een plamuurmes. Ik moet nog 6 deuren schilderen. Ik moet de vaatwasser nog uitruimen. Ik moet nog heel veel mensen terugmailen. Ik moet nog nadenken over m’n toekomst. Ik moet mijn oude huis nog leeghalen en schoonmaken. Ik moet me nog inschrijven op m’n nieuwe adres bij de gemeente. Ik moet m’n Ministeck-hert nog afmaken. Ik moet nog een cadeautje kopen voor m’n ouders, want die komen dit weekend, wat me eraan herinnert dat ik m’n moeder nog moet bellen. Ik moet nog een aantal rekeningen betalen. Ik moet een afspraak met de dierenarts maken, want John Digweed moet worden gecastreerd. Ik moet nog lampen ophangen in m’n kantoor. Ik moet m’n nagels nog lakken. Ik moet vanavond naar de Kleine Komedie met vriendin L. en eigenlijk moet ik haar ook nog een enigszins acceptabele maaltijd voorschotelen. Dus moet ik nog boodschappen doen. En als ik dan toch richting supermarkt ga, dan moet ik meteen even de lege flessen weggooien. Luna moet het woordje ‘moeten’ eerst maar eens veranderen in ‘willen’.

38

BLUES ON MONDAY

Geen tijd.
Geen zin.
Geen lol.

Geen nut.
Geen drank.
Geen hol.

Geen zak.
Geen tekst.
Geen fuck.

Geen tyfus.
Geen tering.
Geen ruk.

34

HAHAHA!

En om ons huiselijk geluk compleet te maken; dit huis was vroeger een asbestfabriek!

23

LUNA EN HET KASTJE EN DE MUUR

Zo’n 3 weken geleden heeft de centrale verwarming het begeven, dus we verwarmen het huis met elektrische kacheltjes. Dat we wel elektriciteit in dit huis hebben mag trouwens een wonder heten, maar dat geheel terzijde. De elektrische kacheltjes zijn heel gezellig en knus en daarnaast geven ze ook een zeer romantisch licht, iets wat we ook goed kunnen gebruiken, omdat de afgelopen weken al onze mooie halogeenlampjes zijn gesprongen. Of doorgebrand, daar wil ik vanaf zijn, maar ook dat geheel terzijde. Die elektrische kacheltjes, die krijgen een huis natuurlijk met moeite op bikini-temperatuur. Daarnaast lijkt het mij de bedoeling dat de centrale verwarming het gewoon doet. Daarom kwam er de afgelopen weken bijna dagelijks een mannetje langs om te kijken wat er nu aan de hand was. Het cv-mannetje: “Het ligt niet aan de ketel.” De loodgieter: “Het ligt niet de leidingen.” De elektricien: “De thermostaat is goed aangesloten, dus daar ligt het niet aan.” De aannemer: “Ja, ik heb er geen verstand van.” Om vervolgens allemaal naar elkaar te wijzen, zodat iedereen hier al meerdere keren is geweest en zodat ik precies weet wat het cv-mannetje, de loodgieter, de aannemer en de elektricien in hun koffie hebben. Vanmorgen had ik voor de verandering een ‘warmte-service-monteur’ in huis. “Zwart met suiker”, zei hij. Die gaf na een grondig onderzoek de loodgieter de schuld. “Oh”, zei ik. “Bedankt voor de koffie”, zei hij. De tief met jou, dacht ik. De tief met jou, het cv-mannetje, de loodgieter, de aannemer en de elektricien erbij! En je moeder ook! En sindsdien neurie ik vrolijk mee met een liedje van De Dijk: “Leg me neer bij de wereld / die niet draait zoals hij moet. Leg me neer bij de feiten / en hoe niets je eraan doet. En morgen proberen we het weer.”

46