web analytics

17

MET Z’N ALLEN IN DE KANKER-ACHTBAAN

Hoewel ik van m’n moeder eigenlijk niet mag huilen om haar, heb ik de afgelopen 2 weken toch regelmatig even een traantje gelaten bij de gedachte dat ze er ooit, en gezien de prognose op korte termijn, niet meer is. Al hebben we, voornamelijk dankzij de humor van m’n moeder, toch ook behoorlijk wat gelachen.

Vandaag was de dag van de uitslagen van alle nieuwe bloedonderzoeken en de CT-scan. In hoeverre is de kanker weer terug? Hoelang heeft ze nog? Zijn er heel misschien nog andere medicijnen die kunnen helpen? Ik twijfelde of ik mee zou gaan met m’n ouders naar het gesprek met de oncoloog.

“Ik zit er echt niet op te wachten om te horen dat m’n moeder is opgegeven hoor”, zei ik gisteren tegen M.
“Misschien is het wel goed nieuws”, zei hij.
“Doe niet zo stom.”
“Dat kan toch? Ze zegt zelf dat ze zich helemaal goed voelt, ze ziet er goed uit, ze zweet ook niet meer ’s nachts. Je weet het niet.”
“M’n moeder zegt altijd dat ze zich goed voelt.”
“Maar het kan dat haar bloedwaardes weer okay zijn.”
“Doe niet zo stom, dat kan niet, als ze kut zijn, dan zijn ze kut, dan zijn ze niet ineens de keer daarna goed.”

Maar ik ging vanmorgen niet mee naar de oncoloog. Niet omdat ik een slecht-nieuws-gesprek niet aankon, maar omdat ik vond dat m’n ouders dit juist met z’n tweeën moesten doen. Ze zijn niet alleen mijn ouders, ze zijn ook elkaars partner. Sommige dingen, al zijn ze kut, zou ik zelf ook liever alleen met m’n partner doen. En dat slechte nieuws, dat zouden ze me daarna toch meteen wel komen vertellen.

Wanneer de bel eindelijk gaat ren ik naar beneden om de deur open te doen.

“En?”, vraag ik, klaar om het ergste te horen.
“Nou, m’n bloedwaardes zijn weer goed”, zegt m’n moeder, “en m’n CT-scan was ook okay.”
“Wat?”
“Ja, de oncoloog snapte het zelf ook niet helemaal, maar ik ben een extreem, bijzonder medisch geval.”
“Dus je huidige chemopillen werken gewoon nog?”
“Ja, ze heeft overlegd met andere oncologen in Utrecht en m’n bloedwaardes zijn nu zelfs weer ietsje beter dan 4 maanden terug.”
“Hoe kan dat dan?”
“Dat wisten ze ook niet.”

Ik huilen.
M’n vader kippenvel.

“Dus ik heb de afgelopen 2 weken voor niks elke dag lopen janken?”
“Je hoeft niet te janken. Als ik er echt niet meer ben, dan mag je even huilen, maar daarna ga je gewoon weer door.”
“Ik mag best huilen bij de gedachte dat je er ooit niet meer bent.”
“Maar ik ben er nog. Over 7 weken pas weer terugkomen voor de volgende controle.”
“Wat een opluchting.”
“Ja, maar er komt een dag dat ik er niet meer ben.”
“Kutwijf.”

Lachen.

Dit vind je misschien ook leuk...

17 reacties

  1. Branwen schreef:

    Na het lezen van dit stukje ben ik een beetje vliefd op je moeder geworden. Knuffels voor allemaal,

  2. CJ schreef:

    Cherrish your kutwijf

  3. Marjan schreef:

    Jouw moeder is sowieso al extreem uitzonderlijk en bijzonder….

    Liefs!

  4. Esther schreef:

    Fantastisch! Ik hoop dat Riet nog heel lang een medisch wonder blijft. Jullie liefde en jouw goede zorgen voor je ouders dragen daar vast aan bij.

  5. Edith schreef:

    Wow, om te huilen zo mooi.

  6. M. schreef:

    <3 wat een goed nieuws!

  7. Antoinette schreef:

    Bijzondere (nuchtere) en lieve moeder heb je!

  8. Jrk schreef:

    Wat een goed nieuws voor Riet en voor jullie en wat een mallemolen. Aan die van ons is een einde gekomen; morgen de uitvaart van mijn moeder….. Óók kanker. Maar het is goed zo.

  9. Sandra schreef:

    Dat is fantastisch nieuws! Jullie zitten echt in een achtbaan; keiharde ‘downs’ om vervolgens weer ‘up’ te gaan. Snoer je goed vast en geef je er maar aan over… Dit wonder hebben jullie ‘in the pocket’, de rest komt vanzelf wel op je pad. Nu even opgelucht adem halen! Ik ben ontzettend blij voor jullie. Een hele dikke knuffel voor jou, M. en je ouders.

  10. judith schreef:

    Lachen en huilen door elkaar…. blij voor jullie.
    Ook al ken ik jullie niet ‘ in het echt’ .Na zoveel jaren meelezen en kijken lijk je toch een beetje familie….Je moeder is een prachtmens. En jij ook.

  11. Jan Folkersma schreef:

    Wow. Ik ben blij. Maar ik weet ook dat al die onderzoeken dus niks waard zijn. De volgende keer kan het weer totaal anders zijn. En de keer daarop weer. Het enige wat ze doen is dat iedereen er compleet gek van wordt. Zoals het weerbericht. Je kijkt er naar, je kan er niks aan veranderen en je moet zelf elke ochtend maar zien wat het in werkelijkheid is geworden. Cudos aan M. die dit allemaal allang wist.

  12. Paul schreef:

    Dat is fijn nieuws voor jullie allemaal! Wie het laatst lacht… komt er in me op.
    En volgens mij ben je aan de site aan het sleutelen. Het wordt mooi!

  13. Ingrid schreef:

    Jouw mama Riet…. maar we houden virtueel allemaal een beetje van haar. Zwaar kippevel. Zo mooi geschreven.

  14. Alwin schreef:

    Precies zoals Ingrid het zegt: We houden allemaal (virtueel) van mama Riet! Geniet maar extra hard van elkaar, en hopelijk nog lang! KUS!

  15. Crmn schreef:

    Hoe is het nu met je mams? En met jou? Ik hoorde verontrustend nieuws op je andere site.

  16. Sandra schreef:

    Oh nee, lees net op climaximaal dat het niet goed gaat met je moeder… help! Laat die prachtige winacties even op pauze misschien en ben er voor elkaar. Toch weer slecht nieuws vrees ik? Heel veel sterkte daar!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *