web analytics

29

LUNA’S LES

Als iemand mij 2 weken geleden had gevraagd wat het ergste zou zijn dat mij kon overkomen, dan had ik met zekerheid gezegd: “Dat m’n moeder er niet meer is.” Want mijn moeder is mijn alles. Ik bel haar elke dag. Voor de meest nutteloze dingen. En om te zeiken op alles en iedereen. Ze komt me elke dinsdag helpen in de poezenfabriek, ze is de enige die op mij mag bitchen dat ik een slechte huisvrouw ben, en ach, wat moet ik meer zeggen dan; het is m’n moeder. M’n moeder! Ik kan nog geen dag zonder m’n moeder! Ik wil geen dag zonder m’n moeder. Hoe zou ik ooit zonder m’n moeder kunnen? Ik heb het ook regelmatig tegen haar gezegd: “Ik kan echt niet zonder jou hoor.” Maar dat wuifde ze weg met een: “Loop niet zo te zeiken, ik dacht ook dat ik niet zonder m’n moeder kon. Af en toe een keer janken en gewoon weer doorgaan.”

“Je bent niet bang hè, mam?”, vroeg ik vrijdag voordat ze de operatiekamer in zou gaan.
Dat was ze niet.
“En je bent ook niet bang om dood te gaan hè?”
Nee.
“Je hoeft van mij hier niet te blijven. Ik had liever dat je 100 zou worden, maar het is goed zo. Je hebt het goed gedaan. Ik kan het alleen, dat weet je hè? Jij zit helemaal in mij. En ik zal goed voor pappa zorgen, wij redden het wel. Het is goed. Het mag.”

Ik was erop voorbereid dat ze die avond zou sterven. Dat ze de operatie niet zou overleven.

Het is zondag.
Ik ben er nog.
Mijn moeder ook.
Maar ik ook.
Ik ook.
Ik.

In 2 weken heb ik geleerd dat ik haar kan loslaten. Dat ik sterk genoeg ben om m’n moeder los te laten. Dat ik er ook nog zal zijn zonder m’n moeder. Dat m’n moeder, naast mijn moeder en naast de vrouw van mijn vader ook nog een vrouw alleen is met haar eigen keuzes, haar eigen levenspad en haar eigen levensloop. Dat ik niet verdwijn als ze er niet meer is. Dat ik niet instort. Dat ik er dan nog ben. Ik.

Allemaal van haar geleerd.

Dit vind je misschien ook leuk...

29 reacties

  1. sanneke schreef:

    Zo verdomde herkenbaar. Inclusief het: ‘Het mag, je mag gaan’ (mijn moeder vocht 25 jaar tegen kanker, op een gegeven moment was ze het echt zat. En terecht). En ja, ook al denk je van tevoren dat je het niet kan zonder je moeder, het kan dus wel. Ik bel alleen bijna niet meer sinds de mijn moeder overleed. Bloggen werd het substituut: je verhaal kwijt kunnen en er nog reacties op krijgen ook. Sterke mamma heb jij dat ze er tegen de verwachtingen in toch nog is. Sterk ben jij.

  2. Rolien schreef:

    wat mooi geschreven,heel veel sterkte met alles!

  3. Jolein schreef:

    Jeetje, Luna, wat ben je sterk. En wat heb je een mooie woorden tegen je moeder gezegd.

  4. lilith schreef:

    Mooi. En waar ook, weet ik uit ervaring. Ik belde haar ook elke dag, kon me niet voorstellen dat ik dat ook maar één dag niet zou kunnen.

    Maar kijk, ik kan het wel, al vijf jaar. En het doet nog vaak veel pijn, maar ik ben trots op hoe ik het heb gedaan, en ik weet zeker dat zij ook trots zou zijn. Je kan vaak zo veel meer dan je je kunt voorstellen.

    Ik wens jullie nog wat tijd samen toe, en heel veel sterkte.

  5. Helma schreef:

    Prachtig stukje weer, herkenbaar.
    Je bent echt sterk. Voor de komende periode sterkte voor jou en allen die je lief zijn. Groetjes, Helma, een stille meelezeres.

  6. Marloes schreef:

    Mooi.

  7. Irene schreef:

    Je bent en blijft een topwijf die zoooo verschrikkelijk herkenbaar schrijft. Mijn vader overleed onlangs en nu knijp ik ‘m vooral dat mijn moeder dat ook zal doen. Ook ik bel haar elke dag, om elk wissewasje en wil haar absoluut niet kwijt. Dit postje is dus een sublieme uiting van wat ik zelf ook vaak denk!
    Dank, dank, dank!!

  8. MarinaTwiet schreef:

    Mijn moeder is plotseling overleden, met mijn vader aan haar zijde en ik met spoed met het vliegtuig terug uit het buitenland waar ik woonde. Ik was helaas te laat bij haar ….En ik heb het gered, ik die haar iedere dag belde (vanuit het buitenland)en een hele sterkte band met haar had.. Ik kan alleen bestaan, al heeft het me ontzettend veel moeite, tijd en verdriet gekost. Jij bent een hele sterke vrouw, met veel liefde om je heen en jij gaan het ook redden, met vallen en opstaan, maar je gaat het doen, dat weet ik zeker. Maar voorlopig ga je nog lekker genieten van die ontzettend sterkte dappere vrouw die jouw moeder is!!

  9. Laurent schreef:

    Dan heeft ze het inderdaad heel goed gedaan, als jij je dat nu zo kunt realiseren.

  10. Anton schreef:

    Precies wat ik tegen mijn moeder zei, het is goed ga maar! En zij ging en ik ben nog altijd blij dat ik haar dat zetje heb gegeven. Als je loslaat heb je twee handen vrij zou Loesje zeggen. Veelmsterkte deze dagen!

  11. Dzjools schreef:

    Ik denk juist altijd dat ik alles wel alleen kan, niemand nodig heb. Maar als iemand dan ziek wordt o.i.d. besef ik weer dat ik het nooit alleen heb gedaan. Dat er altijd wel iemand is die me een duwtje in de rug geeft.

    Goosebumps tijdens het lezen.

  12. Aukje schreef:

    Zeker goosebumps. En een traan.

  13. Suffie schreef:

    Sterkte Luun, ik ken het..

  14. Doinja schreef:

    Heel herkenbaar… heel mooi en heel waar! Sterkte!

  15. paula schreef:

    Ik vind je een sterke en krachtige vrouw!

  16. Beer schreef:

    Lieve Luna, daar mag je trots op zijn , koester je geweldige moeder .

  17. Marieke schreef:

    Ik had jullie heel graag gegund dat je deze les pas veel en veel later zou leren. Heel veel sterkte

  18. Jealine schreef:

    Lieve Luna,
    Sterkte heel veel sterkte…. zolang er hoop is heb ik het ook.
    Wijsheid toegewenst en wellicht ook hier en daar wat mazzel.

    Keep it up!

  19. Leischa schreef:

    Herkenbaar, wordt er gewoon verdrietig van. Sterkte! En geniet nog van je moeder nu het nog kan. Liefs

  20. Heel veel sterkte ook via deze weg. Hopelijk is de operatie een groot succes.
    Had ik nog maar een ma

  21. Patchwork schreef:

    In combi met jouw stukjes, de reactie van Dzjools, het ineens echt ouder worden van mijn ouders die ik iets vaker bel dan vroeger en waarbij de inhoud nu meer draait om hen dan om mij en de plotse zieknhuisopname van mijn poezenoppasbuurman maken dat ik denk: ´Nou, ik krijg in ieder geval de kans om te oefenen met dit soort gegevens voor het serieuze werk begint, Luun wordt er gewoon heavy ingekletterd!´ Dus ik groei met je stukjes mee, want het effect maak je wel duidelijk. De buurman moest eens weten waar ie mijn zen optreden ineens aan te danken heeft! ;-) Niet dat ik anders niet was ingesprongen, maar wetend wat jij doormaakt maakt dit voor mij nu piece of cake.
    Ik wil niet met je ruilen!

  22. BroederMonster schreef:

    Slechte dingen gebeuren vaak met goede mensen. Ik reageer weinig maar lees en leef mee. Knap hoe je hier ook een les voor jezelf uit leert. Sterkte!!!

  23. Angelique schreef:

    Je hebt me al met je blog zo vaak schaterlachbuien bezorgd en nu heb ik alleen maar bewondering voor je. Voor de elegante kracht waarmee je het onvermjdelijke tegemoet gaat. Ik vind je een wereldwijf en wens je alle liefde en sterkte toe die je maar nodig hebt!

  24. peter ria schreef:

    Lieve Luna,Echt je moeder. prachtig geschreven.

  25. Webwandelaar schreef:

    Tranen biggelen langs mijn wangen.
    Top wijf, top mams.

  26. Minke schreef:

    Wow. Prachtig verwoord. Heel stil van. Loslaten moeilijkste wat er is. Maar je kan het. Zoals je zegt: van haar geleerd. Herkenbaar. Veel sterkte!

  27. Kange Lees schreef:

    Sinds 29 mei had ik niets meer gelezen en nu net alles. Wat is er ontzettend veel gebeurd in die korte tijd. Ik bewonder jouw moed om toch alles met ons te delen en wens jou en al je naasten veel sterkte toe in de komende tijd. En vooral jouw moeder natuurlijk. Je bent een echte kanjer.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *