LUNA KAN WEL WAT MET IRONIE
Ik ben begonnen met het puinruimen in ons grote huis.
Het doet verdriet.
De poezen snappen er niks van.
Ik weet niet waar te beginnen.
Ik weet niet waar het eindigt.
Al voelt het ook goed om alles wat ik had opnieuw te evalueren, te bekijken, te checken en te realiseren, te voelen; ik kan zonder.
Vandaag ging de telefoon.
“Met Luna.”
Het was Kim van een uitvaartmaatschappij en ze zocht P.
“Nee, die is er niet, maar ik ben zijn vriendin, waar gaat het over?”
“We willen graag een afspraak maken om te kijken of alles nog klopt.”
“Volgens mij heeft hij niet eens een uitvaartverzekering.”
“Ja, maar daarvoor willen we graag een keertje langskomen.”
“Eh.”
“Ja, dat doen we elke 2 jaar.”
“Eh.”
En dan pas zie ik in wat voor een bullshit dit gesprek op dit moment is.
“Mijn man en ik gaan uit elkaar, dus als je m’n man wil spreken, dan zou ik over een paar maanden maar terugbellen.”
“U gaat scheiden?”
“Zoiets ja.”
“Misschien heeft ú dan een uitvaartverzekering nodig?”
Ja, dat was lachen.
Ondanks de verdrietige aard van dit verhaal heb ik om het laatste stukje wel gelachen. :-)
Wow! Die heeft lef…
Heel veel sterkte met het puinruimen, dat zal geen gemakkelijke klus zijn… X
BitchBitchBitchBitchBitch…
Tactloos, echt zo tactloos.
En… Verwerken is mooi, moeilijk, waardeloos en waardevol. Daardoor is het ook erg vermoeiend, neem je op tijd even een break?
Hoezo een plaat voor d’r kop…jezus wat een tactloze doos!
triest allemaal! maar toch fijn als je er nog om kan (glim)lachen…c’est la vie he?
Als reactie op je Twitter:
wat deden die vuilniszakken dan daar? Was het afval, of waren het spullen die je nog moest inladen?
Hoe dan ook: triest… :(
Hmpf, ja, ironie helpt altijd wel. Maar toch: sterkte Luna, t is heftig allemaal.
@Nina: Was allemaal ’troep’ hoor… maar toch… En ben nog niet aan het inladen… eerst rustig inpakken, het is allemaal al heftig genoeg…
Zo onverwachts. Niet gedacht dat P. en jij uit elkaar gingen. Dan nog het overlijden van P. zijn vader erbij. Veel sterkte voor jullie gewenst in deze donkere tijden, kracht en hoop en dat de zon weer snel mag doorbreken. XX.
Pfff, wat een ongelofelijke trol aan de telefoon. Hondsbrutaal ook.
Ik vind je sterk en moedig; ondanks dat er allemaal klotedingen gebeuren hou je je staande en regel je de dingen die moeten gebeuren.
tjongejonge, er zal heel wat op je afkomen, doe je het af en toe ook een beetje rustig aan?
“Het was Kim van een uitvaartmaatschappij”
Iedereen wilt – Jan & Yolanthe, Patricia en Adam – er een slaatje uitslaan.
Soms heb ik – onschuldig als ik ben – de neiging te zeggen dat ik spijt heb van mijn woorden.
Maar iemand een graf in wensen. Dat kan alleen Kim.
Luna, Gypsy van hot naar her zoekt een onderhuurster voor haar appartement. Ik dacht aan je.
@ Maartje; Wat een goeie van jou! Leuk wereldje dat weblogland!!!
Ik weet niet waar het fout ging – hoewel ik denk bij die paarse vloer – maar ik vind het toch verschrikkelijk.
Jij hebt veel vrouwelijke lezers, dus trok ik partij voor vrint P. Gewoon omdat ik daar zin in had.
Als je weblogt over je privé, dan wordt het ieders privé zoals de bekenden die nu uiteen gaan. Zet de TV maar aan. Luun verlaat vriend P. hoor je niet, maar het is schijnbaar toch werkelijkheid.
Wat de oplossing ook wordt, jullie vinden vast weer een maatje. Yolanthe met een te kleine voetballer en Jan met een tongzoenende paling. Vriend P. met een minder veel eisende brunette en jij met een schilder die van paars houdt :P
En zo is de cirkel weer rond….
Good for you. De scheiding dan. Ik vroeg me al lang af hoe lang je het vol zou houden. Als je een weekje bij de pool wilt komen liggen dan roep maar.