LUNA HOUDT NIET VAN STOPPEN

Ik wilde helemaal niet stoppen. Afgelopen vrijdag. Wilde in principe nooit stoppen. Langstlopende lifelogger worden, dat was mijn streven vanaf het begin. Oud worden met mijn log, al dan niet door later op minder regelmatige basis de site te voorzien van updates. Oud worden met mijn lezers. Leek me leuk. Leek me wel een uitdaging. De url was helaas niet van mij. De eigenaar van de url had wilde plannen met de site. Een merk moest het worden. T-shirts, slipjes, sms-berichten, dat soort dingen. Ja, dat wilde ik wel. Donderdag. Euforisch was ik. Verblind door succes. Na een goed en geanimeerd gesprek met partner P. ging er bij mij een lichtje branden. Vrijdag. Ik wilde helemaal geen T-shirts, slipjes en sms-berichten. Ik wilde helemaal niet meer schrijven voor de url van iemand anders. Daar komt alleen maar gedoe van. Ik wil schrijven voor m’n eigen site en al voelde www.electricluna.nl als mijn eigen site, dat was niet zo. Ik werd er zenuwachtig van. Ik wil schrijven zonder gezeik. Zonder druk. Het afscheidsstukje op www.electricluna.nl was daarom gedeeltelijk waar. Het bijhouden van een lifelog kost veel tijd. Zonde van de tijd. Maar ik wil niet zonder. Lifeloggen lijkt een manier van leven voor mij. Dat ik door nu voor een andere url te kiezen een groot gedeelte van m’n lezers kwijt ben is jammer. Heel jammer. Dat ik nu geen AD Web Award win, ook jammer. Maar dat ik nu op mijn eigen voorwaarden aan een nieuwe site ga beginnen stemt me blij. Aan een echte url, mijn url, en een geweldige vormgeving wordt gewerkt.