web analytics

8

LUNA EN P.: AL 10 JAAR SAMEN

Afgelopen zaterdag, 21 februari, waren P. en ik precies 10 jaar samen. Die datum leek mij de uitgelezen datum om te gaan trouwen. Maar P. vind geen enkele datum een uitgelezen datum om te gaan trouwen, want hij wil niet trouwen. Nu niet, nooit niet. Hij houdt er niet van om in het middelpunt van de belangstelling te staan en mijn argument dat het die dag dus echt niet om hem zal draaien, doei, maar alleen om mij, mij, mij en mijn 10 verschillende trouwjurken, sterkte hem juist in zijn mening. Ik heb hem ook het woordje ‘bridezilla’ horen gebruiken. “Dan niet”, sis ik al jaren, maar stiekem hoop ik elke dag dat hij me toch vraagt. Ooit. Ik wacht. Dus wij trouwden niet afgelopen zaterdag. Wie die dag wél trouwden waren mijn lieve vriendinnetje H. en haar alderliefste G.! En pas toen P. en ik die middag richting de Odeon liepen kwamen we erachter dat wij elkaar precies 10 jaar geleden ook voor het eerst zagen in de Odeon. “Het is toch wel heel toevallig dat ze hun bruiloft in de Odeon vieren, toch, in ieder geval een beetje raar, of toevallig, of het lot, of niet liefje?”, vroeg ik aan P., maar P. vond helemaal niks raar. “Liefje, we doen gewoon net alsof dit onze bruiloft is”, zei P., “scheelt ons een hoop gedoe.” Maar dat wilde ik niet. Ik wil het echt. Helemaal echt. Alleen van ons. In Las Vegas met z’n tweetjes mag ook. Als we op onze bruiloft maar net zulke lieve dingen tegen elkaar zeggen als H. en G. deden zaterdag, want wat een cadeau was het om daarbij te mogen zijn. Ik heb zelden zo veel gehuild op een bruiloft. Vriendinnetje H. had al haar moed, inclusief vlekken in haar nek, verzameld om in heel veel mooie woorden aan G. te vertellen waarom ze met hem wilde trouwen. En G., als zanger, die kwam er natuurlijk niet onderuit om een zelfgeschreven lied voor haar te zingen. “Liefje”, snikte ik, “ik wil ook dat je zulke lieve dingen tegen mij zegt tijdens onze bruiloft.” “Maar we kunnen toch elke dag lieve dingen tegen elkaar zeggen?”, vond hij. Nee! Vond ik niet. Dit was iets héél anders allemaal. “Ik wil gewoon óók een keertje trouwen”, piepte ik zielig, maar een paar uur later liet P. mij alleen op het feestje om nog even bij zijn pa in het ziekenhuis te checken of alles goed ging. Toen ik die nacht thuis kwam vond ik op de tafel een briefje met hele lieve woorden.

Dit vind je misschien ook leuk...

8 reacties

  1. Paul schreef:

    Kijk, dat is pas thuiskomen.

  2. Amiek schreef:

    En toen volgden er nog meer tranen?

  3. Maurice schreef:

    “Maar we kunnen toch elke dag lieve dingen tegen elkaar zeggen?”, vond hij.

    Waarheid als een koe met horens. hahahaha

  4. Johannet schreef:

    Partner P. Ik moet een hartig woordje met je spreken:
    Een meisje wil touwen. Een meisje wil horen: voor altijd, en niet zolang-als-we-het-leuk-hebben-samen. Een meisje wil de liefde delen op een mooie speciale dag. Trouwen is geweldig, en intiem en super speciaal. (En het is ook niet zo dat je na 10 jaar samen in een opwelling, in een verliefde bui gekke dingen doet.) Je liefde voor elkaar vieren met alle mensen erbij die van je houden is heel fijn. En dat heeft niets met in het middelpunt van de belangstelling staan te maken. Het leven moet je vieren en jullie liefde ook.

  5. Eric schreef:

    Van harte! Als je het al tien jaar samen uithoudt, is die iets te praktische partner P. misschien toch precies de goeie….;-)

  6. esther schreef:

    Ik ben getrouwd, maar vind het niks bijzonders. Wel dat we samen zijn en een geweldig kind hebben (daar zijn we ook voor getrouwd, erkennen van een kind is zo eenvoudiger) maar die hele trouwdag zei me niet zoveel. Wij zijn dan ook snel gratis getrouwd op de Stopera en zijn daarna laveloos geworden (OK, ik niet, ik was zwanger) in het park met vrienden en familie. Dat laatste was superleuk, maar niet anders dan elk ander feestje!

  7. Cisca schreef:

    Wij moesten trouwen.
    Voor een visum, anders moest ik achterblijven in Nederland. Volgens mij was die bruiloft er anders nooit gekomen…

    Het was wel een geweldige dag. Met twee jurken! Dat vond ik wel genoeg.
    Maar tien is nog gaver, natuurlijk.

  8. Honne schreef:

    Ik ben getrouwd ( al iets langer dan 12 1/2 jaar ), maar ik moet zeggen dat het hele papiertje mij niks doet.
    Waarom wij toch getrouwd zijn toen?
    Wij wilden een groot feest en een koets en paarden en een jurk en een pak en en en ….
    Oke het was een leuke dag, en alles is gelijk goed geregeld als er kinderen komen. (Die zijn ook gekomen)
    Maar we zeggen allebei, als het over moest…nee dan niet weer.
    Niet dat wij minder gek op elkaar zijn als toen, eigenlijk alleen maar hechter met de jaren.
    Elke dag die we samen zijn is voor mij bijzonder en speciaal, we hebben dus ook gezegd toen we 12 1/2 jr getrouwd waren van… feestje? Belachelijk doen we niet aan.
    Waarom een feest aan zo’n datum vast hangen terwijl het voor ons elke dag feest is?

    Lieve briefjes en woordjes zijn zeker weten leuk en weten dat je er voor elkaar bent in goede en slechte tijden!!!!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *