LUNA EN EEN GEINIG GEGEVEN

Afgelopen zaterdag zou vriend A. voor onze vriendengroep koken. Konden we ondertussen meteen zijn nieuwe vriendinnetje bekijken. Bij binnenkomst worden we begroet door een meisje met een enorme bos krullen. “Hoi, ik ben T.”, zegt het meisje. Ondertussen check ik haar zo onopvallend mogelijk van boven naar beneden. Ik ken haar ergens van. Maar waarvan? Waarvan? Als we eenmaal met z’n allen aan tafel zitten met een glas champagne blijf ik haar vanuit mijn ooghoek begluren. Waarvan? Waarvan? Na 3 glazen champagne staat T. op om in de keuken de voorbereidingen voor het eten te treffen. En ineens, nu ik haar van de achterkant zie, schiet het me te binnen! Het is de ex van R., de beste vriend van mijn ex M., een meisje waarvan ik ooit heb gezegd dat zij zulke mooie billen had. En het is bijna 10 jaar geleden, maar die diezelfde mooie billen heeft ze nu nog steeds. Zeer content met mijn eigen geheugen loop ik naar T. in de keuken om te vertellen dat ik haar 10 jaar geleden al een keer heb ontmoet. En dat ze toen een bikini aan had. “Bizar!”, lachten wij allebei. “Wat een kleine wereld”, zeg ik. Weer aan tafel denk ik aan 10 jaar geleden. Ik was 19 en ik zat samen met ex M. op de grafische MTS in Utrecht en toen het eenmaal uitging bleef ik nog wel stappen met hem en zijn vrienden. Moest kunnen. En dat kon ook prima, tot… ineens herinner ik me dat ex M. mij, ook al was het allang uit, nooit meer wilde zien omdat ik het gedaan had met zijn beste vriend. En zijn beste vriend, dat was dus nú de ex van T., het meisje met de krullen. Dat moet ik haar meteen even gaan vertellen. “Hé, T., hé, jaren later heb ik het met R. gedaan! Dus wij hebben ooit met dezelfde man in bed gelegen!” Samen lachen we om deze rare samenloop. En als ik even later weer aan tafel schuif bij P. leg ik hem het hele verhaal uit. “En dat vind jij lachen?”, vraagt hij. “Ja”, zeg ik, “ik vind het een ontzettend geinig gegeven.”