web analytics

10

LUNA EN DE SPIRITUELE SPREEUW

Vrijdagochtend 7.00. ‘Kedeng-kedeng’, dendert het huis. Daarna 2 seconden stilte. ‘Kedeng-kedeng’, dendert het huis weer. En ook daarna weer 2 seconden stilte. Zo gaat het de hele ochtend door. Het heien bij de buren is in volle gang en ik trek het niet meer. En op momenten dat ik de dingen slecht trek, dan bel ik m’n moeder. “Mamma!”, jammer ik. “Ik word helemaal gek hier van dat gehei. Het zit helemaal, helemaal, helemaal in m’n lichaam. Ik kan er niet meer tegen. Alles trilt en ik kan me nergens op concentreren. Ik ben hypernerveus en ik ben helemaal opgefokt.” “Dat had je vroeger al”, zegt m’n moeder. “Toen moesten we verhuizen van de flat omdat je niet tegen het lawaai kon. En maar janken en maar janken. Waarom ga je niet even een stukje fietsen?” Goed plan, fietsen. Maar wanneer ik voor een stoplicht vlakbij het Centraal Station wacht, merk ik dat het gehei nog steeds door m’n lijf dendert. Een blik naar links leert me dat de Noord-Zuid-lijn nog lang niet af is. In een grote, gapende bouwput gaat een heipaal van boven naar beneden. ‘Kedeng-kedeng.’ Enigszins stilte. ‘Kedeng-kedeng.’ Bijna besluit ik om de hele flikkerse boel in Amsterdam de flikkerse boel te laten en gewoon weer rechtsomkeert naar huis te maken. Als ze toch overal in de stad aan het verbouwen zijn, dan kan ik het beste maar in m’n eigen bed liggen met de dekens over me heen. Maar tussen de ‘kedengs’ die volgen hoor ik nu duidelijk een vogel kwetteren. ‘Kedeng-kedeng.’ ‘Kwetter-kwetter.’ ‘Kedeng-kedeng.’ Ik kijk omhoog en boven mij zit een spreeuw op een kabel. En die spreeuw zit heel hard z’n best te doen om boven de herrie van het gehei uit te komen. En het lukt hem nog ook. Ik heb alleen nog maar aandacht voor de spreeuw. Hij en ik delen een moment. Ik kijk naar de spreeuw en hij laat mij een paar minuten naar hem kijken. Het stoplicht springt op groen en weer op rood. De stad trilt. De kabel waarop de spreeuw zit trilt. Maar de spreeuw heeft er schijt aan. Die doet gewoon z’n ding. Beetje kwetteren tegen de wereld.

Dit vind je misschien ook leuk...

10 reacties

  1. Corne schreef:

    Pfff ben blij dat het hier op de veluwe nog wel mee valt met die herrie. Vannacht alleen een beetje last gehad van hangjongeren die lekker liepen te schreeuwen in het park.

  2. novecento schreef:

    kanmevoorstelle dat je goed gek wordt, is een park nix ? Een van mijn ooms is dovig geworden en later zelfs halfblind, dat kwam door een ijzersplinter in zijn oog. De doofheid omdat hij de heimachine bediende. Hij liet de lier omhoog en omlaag gaan en precies op de kop van zo’n toendertijd houten heipaal neervallen, zo recht mogelijk slaan. Het was zijn leven, zijn dagelijks werk..ga naar het park
    Meer spreeuwen, meer gekwetter, meer, meer..rust ? Ipodje over de kop? Zelf de wereld overschreeuwen..? Later!

  3. flexie schreef:

    Moet jij ook doen net als die spreeuw,schijt aan hebben

  4. LB schreef:

    Of gewoon in zo’n duffe woonwijk in Eindhoven als ik gaan wonen. Goed, je woont dan wel in Eindhoven en in een duffe woonwijk, maar wel lekker rustig. Men is hier zo verveeld dat men niet eens op het idee komt lawaai te maken.

  5. Marloes schreef:

    En zo zegt die spreeuw veel meer dan al die paramannetjes en -vrouwtjes bij elkaar. :)

  6. Paul schreef:

    Ha die Luna. Ik ben zeer geporteerd voor uw cam 16.10.04. Gossie.
    Zet op http://www.weblogqueens.nl nog effe een ‘g’ in ‘webloqueens’. Graag gedaan. Dag! x.

  7. sas schreef:

    Ik kan me helemaal voorstellen hoe je je moet voelen. Zo gaan ze bij mij in de straat altijd toevallig klussen als ik ziek ben en in bed lig…..:-s

  8. Liesbet schreef:

    Fantastisch stukje!
    Hoe leuk is het de natuur te herontdekken in alle drukte van het alledaagse leven.

  9. Josefini schreef:

    Prachtig stukje. En dapper, zo’n spreeuw. Beetje foolish ook, maar vooral dapper, om de hele wereld uit te dagen. Ik doe het hem niet na.

  10. Gerard schreef:

    Waarom werken bouwvakkers trouwens altijd van ’s morgens (te) vroeg tot ’s middags hooguit 4 uur? Kunnen die met hun lawaai zich niet aanpassen aan het gebruikelijke dagritme en een uurtje (of anderhalf) later beginnen?

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *