web analytics

16

LUNA’S BLOED GUTST

Bloed laten prikken dus. “Je moet wel nuchter zijn als je bloed laat prikken”, had de huisarts gezegd. “Oh, dus ’s ochtends niet even een Tia Mariaatje om mezelf wat moed in te drinken?”, vroeg ik. Nee, dus. “Het is sowieso beter om geen koffie of thee te drinken. En alcohol en sigaretten verhogen je hartritme ook”, zei de dokter. “En de vrijdagmiddagborrel dan?”, probeerde ik. “Nou, zo letterlijk moet je het allemaal niet nemen”, vond hij. Maar dat hele bloed af laten tappen, dat is dus niet mijn favoriete bezigheid. Ik hoefde het pas 1 keer eerder en toen ben ik bijna flauw gevallen. Niet van de pijn, maar van de hele situatie. Het ziekenhuis. De geur. En dan zo’n zijige zuster in zo’n zusterspakje. Zo’n type dat denkt dat zalvende zinnetjes een mens weer in het hier en nu te krijgen. Zucht. Ik ben niet van de lieve woordjes. Daar wordt het allemaal alleen maar erger van. Ik wil een nare situatie zo snel mogelijk achter de rug hebben en iedere minuut dat ik me langer in een nare situatie bevind is mij een minuut teveel. Daadkracht moet ik hebben. Jens die naald erin, als ik het maar niet hoef te zien. Pak wat je pakken kan en doe mij daarna een wijntje. En gelukkig had ik gisteren bij de bloed-aftapcentrale op de Fannius Scholtenstraat een zeer daadkrachtig bloedtap-vrouwtje te pakken. Terwijl ik 5 minuten op mijn beurt moest wachten had zij al 4 oudjes voor hun trombose geprikt. Dus dat schoot lekker op. En toen ik zelf aan de beurt was had ik niet eens tijd om te zeggen dat ik het eng vond. Ze pakte m’n arm, knelde ‘m af, stak de naald erin en begon me af te tappen. Ik hoorde m’n bloed in een buisje gutsen, en al kan het er mij op tv niet goor en bloederig genoeg aan toegaan, m’n eigen bloed horen gutsen vond ik net iets teveel realiteit. “Oh, getsie”, kermde ik zachtjes met m’n ogen stijf dichtgeknepen, maar ze ging stug verder. Een topwijf! Gewoon doorgaan. Laat mij maar creperen. En toch zeker wel 20 minuten later stond ik vol verbazing te kijken naar het aantal buisjes dat ze aan het ordenen was. “Jesus, hoeveel heb je eruit gehaald?”, vroeg ik. “Oh, 4 buisjes, dat is niet zoveel hoor”, zei ze. Nou, als ik van tevoren had geweten dat ik 4 buisjes bloed moest laten aftappen, dan was ik mooi niet gegaan.

Dit vind je misschien ook leuk...

16 reacties

  1. Brooklyn schreef:

    Je hoorde je bloed in het buisje gutsen? Mmmm, ga ik de volgende keer toch eens opletten. Haha! Ik ben nu ook wel erg nieuwsgierig hoe jij was als kind, met een stukke knie of een vingertje tussen de deur! Drama zeker?

  2. jufjojo schreef:

    Ik heb jaren bloed gegeven ( als donor) maar diverse keren viel ik daarbij flauw. Dan maar iets minder “menslievend” en dus gestopt….het moet wel leuk blijven, vind je niet?!.

    succes met de uitslag!

  3. vitrage schreef:

    Ik heb al 2 brieven om bloed af te laten tappen, maar durf echt niet. Ik ga NIET.

  4. angelique schreef:

    Ik ben ook zo’n angsthaas wat dit betreft maar het valt uiteindelijk altijd weer reuze mee.

  5. Moeder van Luna schreef:

    Als kind was ze ’n bikkel ,tand door de lip,
    maak niet uit, vallen…. opschieten want ze moest weer naar buiten,dus dat viel allemaal reuze mee!!!!Nu is het nog ’n kanjer hoor!!!!

  6. Joost schreef:

    ’t Is echt niet zo eng als het lijkt hoor… al kijk ik altijd wel de andere kant op bij de Bloedbank als ze die naald erin jassen.

  7. KatYo schreef:

    Ik ben niet bang voor naalden, maar val wel flauw zodra mijn lichaam bloed heeft gegeven. Dus voor mijn eigen veiligheid mag ik geen bloed meer geven. Zonde eigenlijk.

  8. M%n schreef:

    Ik heb al zowat mijn hele bloedvoorraad in buisjes bij de dokter achter gelaten (verspreid over verscheidene sessies, uiteraard), voor allerlei testjes, maar het horen gutsen… Dat heb ik nog niet meegemaakt.
    Nou, ik duim een beetje voor de uitslag, maar die zal wel meevallen.

  9. Janssen. schreef:

    Mmmm,gutsen,nee….ook nooit gehoord!
    Ga er eens ernstig op letten:):)
    Ik heb niks van naalden en bloed afnemen,ze doen maar als het nodig is,alleen verdovingsprikken,die zijn wel heeeeel gemeen:(:(
    Nu ga ik mee duimen met M%n:):)

  10. Rosalie schreef:

    Ik heb op mijn vierde eens zes weken in het ziekenhuis gelegen en toen werd er dagelijks een buisje getapt. Sindsdien voel ik die naald in mijn arm prikken als iemand erover vertelt. Vies is dat, maar ik ben het met je eens. Niet lullen, gewoon doorprikken. Des te eerder is het gebeurd…

  11. walb schreef:

    ik wil een slok!

  12. inge schreef:

    hm… ik snap je. nu.
    vroeger deed ik nie moeilijk over dat soort d’inge~tjes, maar sinds mijn bevalling heb ik ook een aversie tegen ziekenhuizen en spuitjes en alles van dien aarde en er ligt hier dus ook al heeel lang zo’n briefje te wachten tot ‘ie mee mag naar het ‘prikcentrum’… *-)

    hopelijk is je uitslag goed voor een positief logje binnenkort !

  13. Nina schreef:

    Ik vind het ook nooit zo prettig om die naald erin te zien gaan, maar als dat bloed eenmaal in die buisjes begint te stromen kijk ik wel altijd, dat vind ik zo’n mooi gezicht, het is zo mooi dieprood. Of is dit erg morbide? ;)

  14. Ellen schreef:

    STOER. Ik ben benieuwd naar de uitslag. Sterkte.

  15. Buurman M schreef:

    Whahahah ge-wel-dig!

  16. Baxter schreef:

    Dialyse: Elke week ca. 4 keer per week een aantal uren aan de dialysemachine. Met een dikke naald in je shunt, waarbij een “normale” naald in het niet valt. Soms kotsend van misselijkheid en achteraf soms zo vreselijk intens moe.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *