web analytics

21

JA, DUS OOK HONDEN KRIJGEN KANKER

De dierenarts belde. Of hij stoorde. Nee, zeker niet, ik was net Nina aan het uitlaten, want hoe ik ook probeerde, ze wilde maar niet in de tuin plassen of poepen, terwijl ze eigenlijk na de operatie niet te ver mocht lopen en vooral niet teveel mocht bewegen. Maar het is een Amerikaanse bulldog en probeer maar eens tegen een Amerikaanse bulldog te zeggen dat ze rustig moet doen. Lukt niet. Met als gevolg dat haar wond was gaan lekken, iets was gaan ontsteken. Gedoe. Lichte paniek. Lichte stress. Maar alles leek weer rustig. Al had ik wel de angst dat Nina ineens als een gek tussen de struiken zou gaan rennen en dat dan al haar hechtingen eruit zouden schieten.

“Ik heb de uitslag al”, zei de dierenarts.
“Oh”, zei ik en ik wist meteen al dat het geen goede uitslag zou zijn. “Dat is snel, ze is pas 2 dagen geleden geopereerd.”
“Ja, het is niet goed.”
“Oh.”

Ik hoorde alle zinnen wel die de dierenarts daarna uitsprak, maar alleen wat losse woorden bleven hangen: ‘Kanker. Kwaadaardig. Enkelvoudig. Dubbelvoudig. Meervoudig. Melkklierkanker. Weggehaald. Kan uitgezaaid zijn. Of niet. Een week. Een maand. Kan over 3 maanden terugkomen. Over een jaar. Misschien nooit.’

“En als het dan terugkomt, wat dan?”, vroeg ik.
“Dat moeten we dan bekijken”, zei hij.
“Ja, maar ik kan niet elke maand op controle. Of dat ze onder een scan moet? Of dat het elk half jaar weer terug is. Dat kan ik niet betalen en dat wil ik ook niet betalen. Ik kan toch niet elk half jaar een hond laten opereren? Dat is financieel niet te doen voor mij, maar ik trek het ook niet voor de rest, ik ben de hele dag bezig om die hond in de gaten te houden de komende 2 weken, pillen erin, weet ik veel wat. En ik kan niet elk half jaar € 1000,- betalen om wat tumoren te laten verwijderen hoor, dat is niet goed voor mij. En het is voor Nina ook niet goed om zo vaak geopereerd te worden, dat is hartstikke zielig. En chemo gaan we ook niet doen hoor, het is een hond.”
“Ik ben er natuurlijk vooral in het belang van Nina.”
“Ja, ik ook.”

Verdrietig.

Ik vind het niet eerlijk. Ik vind het kut. En ik haat het dat ik straks een beslissing moet gaan nemen die ik helemaal niet wil nemen, maar die wel in het belang van Nina moet zijn. En of die beslissing nu volgende week is, of volgende maand. Of later. Dat maakt niet uit. Het is gewoon kut. En verdrietig.

Boos.

Zo ontzettend boos. Nina heeft me de afgelopen maand al € 1000,- gekost. Daar had ik ook van op vakantie gekund. Dat had ik best gewild! Dan had ik even alles weer op een rijtje kunnen zetten. En ik wilde nooit een hond. Nooit. Ik ben een kattenvrouwtje. Altijd geweest. Maar J. wilde zo graag een hond. Hij heeft er 2,5 jaar om lopen zeuren. Oh! Hij! Wilde! Een! Hond! Want ik had toch de katten? Hij wilde ook iets voor zichzelf. Hij had er recht op! En hij zou zich ook een stuk prettiger voelen op z’n werk als er een hond in huis was, want die zou mij dan kunnen beschermen, want ja, ik was toch alleen thuis de hele dag voor m’n werk en dat vond hij toch een eng idee met al die inbraken en al die Marokkanen en Polen in de buurt.

Oh.
De.
Ironie.

De man bij wie ik me eigenlijk nooit echt veilig heb gevoeld kreeg uiteindelijk een hond. Van mij. Voor zijn verjaardag. Hij kreeg de hond die ik nooit heb gewild, maar waar ik wél meteen van hield. Ik wel. Want toen J. mij verliet, verliet hij, zonder omkijken, ook meteen de hond die hij altijd al wilde hebben, maar waar hij nooit van heeft gehouden. Zonder blikken. Zonder blozen.

Het koste me gisteren een paar uurtjes huilen om tot een heel helder inzicht te komen: als J. na onze scheiding Nina wél had meegenomen naar z’n nieuwe vriendin, dan had ik hem waarschijnlijk nog veel meer gehaat dan nu.

Dit is mijn leven.
Dit is mijn pad.
En dat pad hoop ik nog een tijdje met Nina te bewandelen.
Nina heeft er de afgelopen weken voor gezorgd dat ik elke dag naar buiten moest.
Nina heeft me in de eerste weken na m’n scheiding warm gehouden in bed.
Nina is mijn BFF.
En ik zorg voor haar tot het tijd is om haar te laten gaan.

En om tot deze conclusie te komen had ik geen vakantie van € 1000,- nodig.

Dit vind je misschien ook leuk...

21 reacties

  1. Else schreef:

    Ja Goed Zo, zij heeft jou geholpen en erdoor heen getrokken, geholpen en als na het huilen dan de helderheid komt dat je van haar houdt en dat je ook weet wat je moet dan is het goed. Nou is het jouw beurt om voor haar te zorgen, hoe moeilijk ook. Ik kijk net als Jan F. angstvallig of Brucie ok is, dat Nien eerder aan de beurt zou zijn had ik niet aan zien komen. Heel veel sterkte (nog meer dan je al hebt), heel veel wijsheid toegewenst.

  2. Jan Folkersma schreef:

    Kutje bef. Wat moet ik zeggen. Meestal overleven mensen hun huisdieren. Dat is maar goed ook. Wat nu? Kijken hoe het gaat? Zolang ze geen pijn heeft, eet en poept, dankbaar zijn voor elke dag? Van alle honden op deze planeet zijn er maar weinig die het beter hebben gehad dan Nina. Weet dat. Weet ook dat zij dat niet weet. Alles is projectie. Je zou er nog veel geld en tijd en energie in kunnen steken, anderen (ik) zouden je daarmee willen helpen maar ooit houdt het op. Vier het leven met haar zolang het nog gaat en neem dan afscheid op een voor een hond waardige manier. Heel misschien tot in een volgend leven maar waarschijnlijk niet. Doe wat je goed dunkt. Laat ons weten hoe het gaat. Dit gaat niet goed komen maar dat weet je als je huisdieren neemt. En dat is niet erg. Zo hoort het te gaan. Sterkte. Wat een jaar.

  3. Girlzilla schreef:

    Ik herken me wel in je verhaal. Hij wilde een hond, ik ben de crazy cat lady. Maar toen kwam er een hond (veel te grote hond) en je houdt meteen van m. Onze Lurch had scheve voorpoten (zoveel operaties, zoveel euro’s). en na 2 jaar kreeg ie een hersentumor. Niks aan te doen dus. Ben ik degene geweest die de ballen had om Lurch de laatste rit naar de dierenarts te laten maken en bij hem te blijven tot het einde.
    Maar je doet voor je beest. Of dat nu een hond, een kat of een vis is. Is jouw beest.
    En dat is soms moeilijk, zeker op dit soort momenten. Ze is er voor jou, dus je bent er voor haar. Onvoorwaardelijk.
    Ik hoop dat je nog een hele tijd met Nina mag kroelen op de bank. En als het moment daar is hoop ik dat je de sterkte vindt voor het afscheid.
    En verder is het gewoon KUT. MET. PEREN.

  4. Maurice schreef:

    Wat een verschrikkelijk telefoontje moet dat zijn geweest.
    Geniet van elkaar zolang het kan, maar neem ook een beslissing als er tekenen zijn van pijn en ongemak. Natuurlijk wil de mens het leven van zichzelf en anderen lang rekken, soms is het ook liefde om pijnloos naar betere oorden te verhuizen. Hoe erg ook. <3

    Sterkte voor jullie allen Xx

  5. Liess schreef:

    Gelukkig hebben Nina en Jij elkaar. En fuck J.

  6. Karin schreef:

    Heb de neiging je nu een knuffel te geven. Heb je niks aan natuurlijk. Maar toch.

    Zorg voor jezelf. En van daaruit voor je hond. Sterkte.

  7. Dyezzie schreef:

    Ik weet even niets te zeggen. Meid wat ontzettend triest is dit! Is voor nu wel alles weg gehaald? Natuurlijk wil je haar niet missen. Hopelijk komt het niet terug. Hoe moeilijk afwachten ook is, bekijk het per keer. Ontzettend veel sterkte en een kus en knuffel voor jou en Nina.

  8. Ria Peter schreef:

    Shit is de uit slag .ook dat er bij .sterkte met al wat je besluit is dikke knuffel ❤

  9. sofie schreef:

    Geniet nu maar lekker van elkaar, en misschien…heel misschien….is alles wel weg en blijft ze er lekker lang voor zorgen dat jij 3 keer per dag buiten komt.

    Kusje Sofie

  10. Josje schreef:

    Arme Nina arme Luna… Wat een kut nieuws… Ik hoop dat je nooit meer voor de keuze komt te staan opereren of niet: zo wel dan weet ik zeker dat ik en vele andere lezers graag een financiële bijdrage doneren! Veel liefs

  11. Barbara schreef:

    Wat een kutnieuws. ❤️ Voor jullie

  12. Marjan schreef:

    Wat een kutnieuws…. arme Nina, arme Luna…. heel veel sterkte…. en ik denk dat ik voor heel veel mensen spreek als ik zeg dat het help-Nina-de-operaties-door-fonds zo opgericht is…..

  13. Ier schreef:

    Sterkte!

  14. Esther schreef:

    Lieve Luna, Heel erg veel sterkte.
    x Esther

  15. Ingrid schreef:

    Ai……wat een vreselijk telefoontje. Wat heb je je hart weer open gezet voor ons. Veel sterkte. Alles is al gezegd. Vriendinnen…..Nina en jij. Jij en Nina. Jullie samen. Hopelijk nog voor lang genieten van elkaar.

  16. Elke schreef:

    Lieve Luna, ook hier een Amerikaanse bulldog die een tumor had. Ze is geopereerd en nu een paar jaar later heeft ze weer 2 tumoren.

    Ze is inmiddels 12 en lijkt geen last te hebben van de tumoren. Daarom hebben we besloten om haar niet te laten opereren. Mocht er een dag komen dat ze wel last krijgt, dan moeten we ervoor kiezen om haar te laten gaan.

    Maar tot die tijd genieten we iedere dag dat ze er nog is.

    Veel sterkte!

  17. Paul schreef:

    Dat is klote, Luun. Voor nu zijn de tumoren weg, en het is afwachten hoe het verder gaat. Hopelijk valt het mee.

  18. esther schreef:

    Zit ik hier gewoon te janken op een Franse berg.. gadverdamme wat een rotberichten. Ik hoop dat Nina nog zo lang en goed mogelijk bij je blijft. X

  19. Bouchibti schreef:

    Waar kan ik geld geven?

  1. 28 december 2016

    […] De dierenarts belt met de uitslag van de operatie. En daarna is het dit. Janken. Nina heeft dus kanker en kwaadaardige kanker en dat is KUT. Ik schreef er een blog over: JA, DUS OOK HONDEN KRIJGEN KANKER. […]

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *