web analytics

34

I’M ON A ROAD TO NOW-HERE

Er kwam een auto aanrijden met geblindeerde ramen. Of ik in wilde stappen?

En je stapt in en je laat je wegrijden. Je slaat een weg in. En dan ga je 2 keer links, 1 keer rechts, weer links, weer rechts en dan is het alleen nog maar vooruit op de snelweg. Met 140. En het is lastig omkeren als je eenmaal op de snelweg zit en de volgende afslag is pas over 16 kilometer. Die afslag mis je, want hij vertelde net over zijn ongelukkig jeugd. En dan is de volgende afslag pas weer over 19 kilometer. En die mis je ook, want je moeder ligt ineens op de Intensive Care. En je mist de volgende afslag ook. En die daarna ook. En die daarna. Tot je niet eens meer op de afslagen let, maar alleen nog maar voor je uit staart. En hoopt dat je geen ongeluk krijgt. Dat hij rustig blijft. Het stuur vasthoudt.

“Wie zijn dat allemaal op de achterbank?”, vroeg ik.

“Ah, joh, niemand. Echt niet. Niet belangrijk. Nee joh, dat is een collega. En, ah, nee joh, dat is een andere collega, met haar organiseer ik de BBQ op m’n werk, met haar ook trouwens en, oh, wacht, met haar ook, en nee, joh, nee, natuurlijk mogen partners daar niet komen en, nee, dat is iemand die ken ik al jaren, en dat is m’n puf-apparaatje voor de COPD, want ik heb nog maar 10 jaar te leven en joh, dat is gewoon een meisje dat ik van de rugby ken en dat is een pakje sigaretten en dat is een ander meisje van de rugby.”

“Wat doe je nou?”, vroeg ik.
“Niks. Ik doe niks. Ik kan echt wel rijden hoor. Jij bent gek”, zei hij.

Pas toen er niemand en niks meer bij kon in de auto, begon ik te gillen. Heel hard te gillen.
“Je rijdt ons hartstikke dood!”, schreeuwde ik.
“Ik had jou al veel eerder de auto uit moeten zetten”, zei hij, “want door jou heb ik nooit op de weg kunnen letten.”

Hij zette mij de auto uit.
Of ik stapte zelf uit.
Er is geen verschil.
En er mocht 1 van de vrouwen van de achterbank plaatsnemen op de bijrijdersstoel.
“Vergeet je gordel niet”, zei ik tegen haar.

Ik balanceer nu met blote voeten op de vangrail. Ik kan gewoon blijven staan en ’s nachts naar de maan kijken. Ik kan met iemand meeliften. Ik kan naar links lopen. Of naar rechts. Ik kan de snelweg oversteken als het rustig is. Ik kan op m’n tenen gaan staan met m’n ogen dicht, maar ik val niet om. Ik kan mijn vrienden bellen of ze me komen halen. Ik kan alle kanten op. Ik kan naar huis.

Maar ik kan vooral heel diep inademen en hem van me weg zien rijden.

Dit vind je misschien ook leuk...

34 reacties

  1. Josje schreef:

    Prachtige blog Luna! <3

  2. Gerda schreef:

    Deze gaat heel diep. Meid ik wens je alle sterkte en kracht. En jij kan dat!

  3. Joop schreef:

    Mooi verhaal met metaforen.
    Heb je dit gedroomd?

  4. Lisette schreef:

    Wauw! Heel mooi geschreven!

  5. Diana schreef:

    Jeetje….nog een talent ontdekt bij jou.
    Mooi !

  6. Wendy-Amelie schreef:

    Prachtig geschreven

  7. Meta schreef:

    Heel mooi geschreven.

  8. Annelies schreef:

    ?wat ontzettend MOOI. Ik zeg meer blogs en misschien ooit een boek? Ik koop het gelijk! Applaus voor jou ?? en een diepe buiging

  9. Jean schreef:

    Jij bent mijn held. En ik geef je zo lief. En een knuffel. En warmte.

  10. Marjan schreef:

    Ik ben er alleen maar stil van….. hoe je dit zo knap uit je toetsenbordje krijgt….

    En verder, vind ik je alleen maar een doortastend moordwijf!

    Xx

  11. Hans schreef:

    Wat een schitterende metafoor. Na de eerste alinea begon het te dagen en ben ik bovenaan weer opnieuw begonnen met lezen en toen snapte ik het opeens. Mooi geschreven!

  12. Marja schreef:

    Pffff heel goed geschreven!!

  13. Angelique schreef:

    Heel mooi! Ik droom weleens in dit soort metaforen, maar dan vooral met de trein en het klopt vaak nog ook.

  14. Tanja schreef:

    Schitterend!

  15. Ingrid schreef:

    Wat ongelooflijk mooi geschreven.
    Ik vraag me af of dochter S. jouw blog meeleest. Het hele gebeuren zal toch impact hebben op zo’n jong grietje. Het leek me altijd zo dat jullie het geweldig leuk met elkaar thuis hadden. En of ze nu met zin of tegenzin naar haar vader gaat. Heeft niets met deze blog te maken maar ik moest er gewoon aan denken nadat ik bovenstaande had gelezen.

  16. patchwork schreef:

    Zo, da’s een droom gevangen!

  17. Daniël(NeT-HeaD on FB) schreef:

    Zoals alle bovenstaande comments eigenlijk al duidelijk maken : Er schuilt een groot schrijver in jou !
    Downside is dat je eerst door een diep emotioneel dal moet om zoiets zo pakkend en vol gevoel kan neerzetten.
    But thats Life !
    *KuZZ*

  18. Maurice schreef:

    Jeetje..Hoelang volg ik je al? Kan je jaarringen niet eens meer tellen.
    Dit is wel de mooiste column.

    Liefs uit Amsterdam

  19. Linda schreef:

    Wat heb je zijn lelijke gedrag óntzettend mooi en beeldend omschreven. Wat zegt dat veel over de schoonheid in jou! Mooi mens!

  20. Esther schreef:

    Dit is het aller- aller-allermooiste stukje dat ik ooit van je gelezen heb…echt prachtig! En wat heerlijk dat je uitgestapt bent!

  21. Else schreef:

    Ik blijf erbij – good riddance en voorzichtig met aan wie je de volgende keer dat grote hart van jou in bewaring geeft

  22. Ier schreef:

    Wauw :)

  23. Frouke schreef:

    Ik zie een boek! Met allemaal kleine miniatuurtjes.

  24. Chell schreef:

    Oh Luna, wat beschrijf je deze enorme kutsituatie mooi! Ik moest wat nattigheid van mijn wang poetsen.

    Go you voor het uitstappen. Stoer dapper mens.

  25. Bianca schreef:

    Slik… wat heb jij dit mooi beschreven….

  26. Rosanne schreef:

    Wat een prachtig stuk!

  27. Minca schreef:

    Wow! Wat prachtig beschreven, weer tranen… Diepe buiging voor jou!
    Xxx

  28. Mevrouw H. schreef:

    Weinig woorden. Of alleen stoer en dapper, hoe jij daar op die vangrail voor jezelf kiest.

  29. Esther schreef:

    Wauw, een kutsituatie zo mooi omschrijven, chapeau!

  1. 18 oktober 2016

    […] En lekker lebberen met Nina! De CV-monteur heeft de ketel uiteindelijk na 1 minuut weer aan de praat. Hoera! Douchen!! Lush! Fijn! En ik schreef ’s avonds ook nog een blog! Ja, een tekst zo’n plaatjes: I’M ON A ROAD TO NOW-HERE. […]

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *