GEEN QUICHE, EEN PREI & SCHOOLAGENDA’S

Een hele goede morgen! Het is 6:30 en de echtgenoot is net naar z’n werk vertrokken. Ik heb tegen oppasmeisje M. gezegd dat ze moest proberen om uit te slapen tot 8:00 en… dat is gelukt!

Ik tref een schone keuken aan! Hoera!

Maar geen opgeruimde bank. Beetje jammer, maar je kan niet alles hebben.

Ik kan nog heel even wat schrijven voordat de pubermeiden wakker worden. Bruce had ook liever nog even blijven liggen. Oh, wacht, dat doet hij ook.

De opbrengst van gisteren! Twee vuilniszakken vol snoeren en draden en een grote doos met oud karton en papier.

Nu ik toch in zo’n opruimbui ben; ik ga alle stiften, potloden en pennen eens opruimen. De helft van de stiften heeft geen dop en is dus uitgedroogd en die moeten gewoon weg! Ook mislukte tekeningen, halve tekeningen, kladvelletjes, alles moet opgeruimd! De pubers hier in huis dumpen alle tekenspullen maar in een bak een verwachten dat het vanzelf wordt opgeruimd. Niet dus. Meehelpen moeten ze! Kinderarbeid, ik hou ervan!

Weg is weg! Het is heel erg, maar je kan niet alles bewaren.

Bakken vol met stiften en pennen.

Nina kijkt vol verbazing van een afstandje toe.

Kijk, deze moeten allemaal weg!

Het plan was om de meiden te laten koken en ze hadden bedacht dat dat quiche ging worden. Prima! Dus ik spring even snel op m’n fiets om prei en ham en de andere ingrediënten te gaan halen. Daar tref ik de prei aan voor 1,69 per 500 gram, dat is 2,38 per kilo, dus bijna ZES GULDEN per kilo. Ja, sorry, maar daar word ik hartstikke pissig van ineens. Het wordt tijd dat supermarkten standaard de prijs per kilo op de bordjes gaan vermelden! Anyways, we eten dus geen quiche vanavond. Doei.

Ik ga verder in m’n zeikboek. Om te kotsen, maar ik lees ‘m toch uit. Ze krijgen elkaar hoor, forever and ever.

Als tussendoortje krijgen de meiden een bordje friet.

En ze kijken ondertussen naar Made op MTV. Vind ik zelf ook een leuk programma.

Kijk, dit is betere kost! Gewoon een pan stamppot rauwe andijvie (€ 1,19 per zak andijvie van 400 gram).

De echtgenoot laat zien hoe het hoort.

Ik neem de pubermeiden mee naar de stad. Ze mogen allebei een schoolagenda uitzoeken voor het komende schooljaar. Bij de boekhandel treft dochter S. een boek aan met haar voornaam. Dochter S. heet dus Sanne en het boek heet ‘Sanne – Het leven is leuk’; een gezellige chicklit.

De HEMA heeft geweldige vrachtwagens!

Selfie-time. Wat worden de meiden groot. En knap… Zucht…

We kopen ook nog 3 bosjes bloemen voor m’n moeder (oma Riet) en een slagroomtaart bij de Albert Heijn.

Die gaan we meteen even brengen. De slagroomtaart gaat door de helft.

Even wat drinken.

Ja, gezellig!

Oma Riet heeft een heel kek hoesje voor haar mobiele telefoon! Wow! Met glitters! Buiten horen we de ijscoboer (bel, bel, bel) en de meiden krijgen geld van m’n vader om een ijsje te gaan halen. Het lijkt nog gisteren dat ik zelf een gulden van m’n vader kreeg om een ijsje te gaan halen bij (toen dan) Dikke Piet, de ijscoboer.

Oppasmeisje M. gaat enigszins op tijd naar bed en ik verplaats mijn kantoor van boven naar beneden, zodat ik gezellig bij J. en S. kan zitten. Daar in de verte zit Bruce, die bij m’n kantoorinterieur hoort en dus ook hier in de weg komt liggen. Aaaaah, lief.