EL, OH, EL, EE

‘I met her in a club in old Soho / Where you drink champagne and it tastes just like Coco Cola.’ “Sie, Ooh, El, Ee”, zingt m’n vader mee. ‘Die plaat heb ik ook”, zegt hij. “Sterker nog”, zeg ik, “dit is jouw plaat.” “Oh, ja joh?”, zegt m’n vader verrast. Ik zie dat hij het stoer vindt dat partner P. een golden oldie heeft opgezet die we van hem hebben gekregen. “Ik heb ‘m in 1969 gekocht”, vertelt m’n vader. “Ik weet nog dat ik toen aan de kaai lag, die was helemaal afgezet met rieten matten.” “De Waalkade in Tiel?”, vraag ik. Ja, die. “Daar zag ik The Kinks voor het eerst. En de Rolling Stones waren er ook. “In Tiel?”, vraag ik weer. “Heb jij The Kinks en de Rolling Stones in Tiel gezien?” “Volgens mij waren die met die beschilderde gezichten er ook toen. Kiss. Maar dat kan ook een jaar later geweest zijn.” Ik vind m’n vader is ineens helemaal hip. ‘Well, I’m not dumb but I can’t understand / Why she walked like a woman and talked like a man.’ “Lola, la-la-la-la, Lola”, zingen nu zowel partner P., m’n ouders en ik. “Weet je wat ik ook een goeie plaat vindt?”, zegt m’n vader tegen P., “die van Maroon 5.” Partner P. neuriet een stukje van ‘This Love’ en die bedoelt m’n vader inderdaad. Zo! Zo! M’n vader was niet alleen vroeger hip, hij is nog helemaal in touch met de plaatjes van nu. “Ja, je moeder en ik kijken nog wel eens naar dat ene programma”, zegt m’n vader, “eh, hoe heet het ook alweer? Eh, eh. Mam?” “Top of the Pops”, zegt m’n moeder. “Ja, die”, gaat m’n vader verder. “Maar we vinden er meestal weinig aan. Zoals vroeger, zo worden ze niet meer gemaakt. The Kinks, dat was pas een band.” ‘But I know what I am and I’m glad I’m a man / And so is Lola, lo-lo-lo-lo Lola, lo-lo-lo-lo Lola.’