DANCING WITH THE SALSA-STARS

Het leek vriendin A. en mij vrijdag ineens een heel goed plan om te gaan salsa-dansen. Nooit eerder gedaan, maar met de juiste danspartner zou het geen probleem moeten zijn. Dus wij naar De Kluis. The place to be als het op salsadansen aankomt. Met live muziek en lekkere mannen. “Kun je het wel eerst eventjes voordoen, want ik heb het nog nooit gedaan”, vroeg ik aan het begin van de avond aan een salsa-neger. Daarop pakte hij m’n handen vast, deed het basispasje voor en als vanzelf gleed ik in de salsa-stand. “Maar je moet me wel iets steviger leiden hoor”, zei ik tegen de salsa-neger, “iets harder de goede kant op duwen.” De neger lachte een beetje verlegen. Durfde hij niet. Of hij begreep me verkeerd. Had ik weer. Een gecompliceerde neger. Een hele tent vol met de meest lekkere en macho negers en wie vraagt mij als eerste ten dans? Een gecompliceerde neger. Zucht. De meeste mannen daarna dachten dat ik met mijn vraag om me iets harder de goede kant op te duwen bedoelde dat ze iets harder met hun stijve pik tegen mijn bovenbeen op moesten rijden. Ook best lekker. Maar daar kwam ik niet voor. Ik kwam hier om salsa te leren. En dat lukte uiteindelijk ook best aardig, maar verder dan de basis-moves kwam ik niet. Tot ik in de armen belandde van een karamelkleurige jongen met grote reebruine ogen. “Ik doe nu m’n ogen dicht en dan moet jij heel stevig leiden”, zei ik. Hij vond het prima. Dus ik deed m’n ogen dicht en gaf me over aan de muziek en mijn danspartner. En ineens kon ik het. Niks geen basis-salsa met een beetje naar links en naar rechts schuifelen, nee, dit was ook naar voor en naar achter. En met rondjes erbij. Dit voelde alsof ik briljant kon salsadansen. Woehoe! “Hoe heet je eigenlijk?”, vroeg ik na een kwartier stevig draaien. “Ali”, antwoordde hij. Ali? Ali? Geen Juan, Manuel, Carlos of Orlando? Maar Ali? Ik danste dus uiteindelijk de sterren van de salsa-hemel met de Marokkaanse Ali. En dat ik ook de hele tijd zijn stijve lul tegen m’n been voelde, ach.