BRUCE LEE ZOEKT PAASEIEREN

“Dat wordt niks”, zei P. rustig. “Hoezo niet?”, vroeg ik. “Is toch gezellig, zo’n paasboom. Vinden onze ouders ook leuk als ze volgende week komen.” Ik was bezig met het versieren van de paasboom. Bij Xenos en Blokker had ik verschillende houten paasversieringen gekocht. Bij de HEMA kocht ik een paar doosjes nepkuikens. Leek me allemaal reuzegezellig. Ik haalde 20 takken met krullen bij m’n bloemenvrouwtje op de Nieuwmarkt en ik had er zin in. De takken stonden nog niet in een vaas of Bruce Lee zat er al naast. Tiktik. Tiktik met z’n pootje tegen de takken. “Ga weg”, zei ik. Maar hij ging niet weg. In plaats daarvan kwam John Digweed er gezellig bij zitten. Tiktik met z’n pootje tegen de takken. En tiktik tegen de houten paaseitjes die ik net uit hun verpakking had gehaald. Tiktik, van de tafel af, tiktik door het hele huis. “Niet doen”, zei ik. “Dat wordt echt niets met die paasboom, meisje”, zei P. nog steeds rustig. “Ik wil het, ik wil het”, zei ik. “Dat is gezellig. En een paasboom hoort gewoon bij Pasen.” Tiktik. Tiktik deden Bruce en Digweed met het volgende houten eitje. Ze tikten net zo lang tegen de paastakken aan totdat de eieren er vanzelf uitvielen. Tiktik tegen de paastak, tiktik door het hele huis over de betonnen vloer. Als ze het houten eitje kwijt waren kwamen ze terug om het volgende eitje uit de boom te tikken. Tiktik. De hele week. Elke ochtend lag de woonkamer vol met houten eitjes, paashazen en kuikens. Die ik dan weer keurig terughing om ze de volgende ochtend weer op de grond te vinden. “Ik word hier gek van”, heeft P. een paar keer gezegd toen Bruce ’s nachts met z’n paaseieren bezig was. Tiktik. “Nog een paar dagen, liefje”, zei ik. Tiktik. “Tweede Paasdag gaat die boom meteen de deur uit.” Tiktik.