web analytics

25

BRUCE IS DOOD, LEVE BRUCE

Ik wist natuurlijk al veel langer dat het einde van Bruce in zicht was. Want hoewel Bruce voor mij altijd Baby Bruce zal blijven, kon je de laatste paar maanden toch echt meer spreken van Bejaarde Bruce. Hij was op. Hij nieste en hoestte al een paar jaar vrolijk om zich heen en hij had sinds 1,5 jaar een niet-operabel gezwel onder z’n keel. Maar met af en toe een kuurtje antibiotica en wat ontstekingsremmers konden z’n problemen steeds onderdrukt worden en hij was altijd nog steeds z’n eigen irritante zelf, at goed, dronk goed en lag de hele dag bij me in de buurt. Tot ik vorige week opmerkte dat het gezwel in z’n nek nu wel erg groot aan het worden was. En hij was nog wel zichzelf, maar z’n haar zat niet meer echt goed en z’n ogen stonden ietwat glazig. Een paar keer per dag moest ik hard geworden snot van z’n neusje verwijderen. “Ik denk dat we binnenkort z’n laatste antibioticakuur moeten gaan halen”, zei ik tegen M., “want het wordt nu echt een oud mannetje.”

En je wil er niet aan, je doet alsof het heus nog wel gaat, alsof hij nog maanden, liefst jaren, verder kan, maar in de nacht van dinsdag op woensdag zat ik in m’n badjas met Bruce op schoot en ik wist het; dit wordt ‘m niet meer. Dit worden geen maanden en geen jaren meer, dit worden nog een paar weken.

De volgende ochtend kon Bruce meteen terecht bij de dierenarts die het eens was met mijn conclusie; dit kan nog 1 keertje iets beter worden, maar echt beter wordt het niet meer. Bruce was 6 ons afgevallen en z’n niertjes voelden ook niet helemaal lekker meer aan. Maar je wil er niet aan om ‘m te laten gaan. Je wil het niet en je kan het niet, dus de dierenarts gaf Bruce nog een antibioticakuurtje mee, waardoor hij waarschijnlijk wel weer een opleving zou krijgen en Bruce ging in z’n kooitje weer mee naar huis.

En je wil er niet aan, dus je ziet in alles een opleving. Oh, kijk, hij drinkt weer. Oh, kijk, hij neemt een paar happen voer. Oh, kijk, hij loopt weer even naar buiten om in de zon te gaan liggen. Maar het was vooral een oh kijk, zo kan hij nog wel een paar weken bij me blijven, maar wat doe ik mezelf en wat doe ik Bruce dan aan? Dan worden het weken gevuld met ‘Bruce nog 1 keer bij me in bed slapen’, ‘Bruce nog 1 keer met me op de foto’, ‘Kantoorkater Bruce ligt nog 1 keer op schoot terwijl ik aan het werk ben’ en ‘Bruce ligt nog 1 keer in een mandje met wol terwijl ik dromenvangers maak’. En wat had ik dat allemaal graag nog een keer gedaan, maar in de nacht van woensdag op donderdag zat ik weer in m’n badjas met een voorzichtig spinnende Bruce tegen me aan en besloot dat het tijd was.

Donderdagmiddag is Bruce veilig in mijn armen ingeslapen en sindsdien probeer ik niet in pathetische zinnetjes te vervallen als ‘M’n hart heeft een gat ter grootte van Bruce’, ‘Hij was 15 jaar m’n beste vriend’, ‘Hij was altijd bij me’, ‘Ik ga kapot van verdriet’, ‘Ik kom hier nooit meer overheen’, ‘Kon ik nog maar ééééééven bij ‘m zijhijhijn’. Want al voelen die zinnetjes nu wel zo, ze komen allemaal op hetzelfde neer; ik mis Bruce.

Ik mis z’n fysieke aanwezigheid, maar verder hoef ik ‘m niet te missen, want als er 1 kat al 15 jaar verweven is met mijn leven, dan is hij het. Ik zal z’n zwarte haren en z’n hard geworden snotklodders nog maanden, waarschijnlijk jaren, tegenkomen op plekken waarvan ik het niet verwacht. Bruce’s hoofd was het logo van de PloesiePoesies en in elk doosje, bakje of vakje hier in huis zit wel iets wat met de PloesiePoesies te maken heeft. Bruce hangt in kleine schilderijtjes door het huis. En elk blikkieblikkie dat ik in handen heb doet me aan hem denken. Elk plakje ham ook trouwens. Z’n foto’s zitten in elk plog dat ik maakte en vanaf dag 1 dat hij in m’n leven kwam heb ik op deze site over hem geschreven. En mocht ik ooit een dag niet aan hem denken, dan zijn er elke ochtend weer nieuwe Facebook-herinneringen die me binnen no time weer laten zien wat een geweldige kat het was.

Bruce is dood, lang leve Bruce!

Dit vind je misschien ook leuk...

25 reacties

  1. Knaluitjepanty schreef:

    Wat bizar! Peldy is op 18 mei ook naar de poezenhemel gegaan, na 19 jaar bij me te zijn geweest. Dus ze kunnen eindelijk fijn samen spelen. Ik herken alles wat je schrijft. Sterkte!

  2. Irene (Pix) schreef:

    Oeh… die beslissing, dat moment dat je weet, maar voor je gevoel… Ik ken dat. Goed gedaan wijffie… Kudo’s.

  3. BroederMonster schreef:

    Gek hè, hoe beesten dat doen. Zo dicht bij je komen. Sterkte!!

  4. Minca schreef:

    Bruce forever! Xxx

  5. Janine schreef:

    💙

  6. Jan Folkersma schreef:

    En je klaagt niet eens dat je hierdoor niet naar Parijs kon. Kus!

  7. Mirjam schreef:

    Ik had ook zo’n Bruce, hij was ook zwart en heette Mozart. Hij is vereeuwigd door jou in een Ploesiepoesie en hangt altijd bij me op de bank. De liefste kat 😍 Sterkte met het gemis.

  8. Esther schreef:

    Een groot gemis! Maar hij heeft een prachtig leven bij je gehad. X

  9. Marianne schreef:

    Sterkte met het verlies van de legendarische Bruce❤

  10. Kate schreef:

    Ach wat een verdriet.. wij hebben ook zo’n Bruce, en ik krijg nu al buikpijn als ik eraan denk dat ons vriendje er op een dag niet meer zal zijn. Alle huisdieren zijn lief, maar af en toe heb je echt een bijzonder dier in je leven dat zoveel voor je betekent. Wat fijn dat er katten zijn die zoveel liefde krijgen en geven in hun leven! Heel veel sterkte.

  11. Marjan schreef:

    Wat een verdriet….. maar ook wat een Liefde… voor Bruce. En inderdaad Bruce zat overal, overal zaten wel haren van Bruce, volgens mij zitten er zelfs haren van Bruce in de dromenvanger die hier boven in mijn slaapkamer hangt. Bruce heeft zijn liefde zo wel heel erg over de wereld verspreid lieve Chantall….
    He will be missed…

  12. Megan schreef:

    RIP Bruce. Sterkte!

  13. Bianca schreef:

    Onvoorwaardelijke liefde – dat is wat dieren je geven … en dan doet het ook zo zeer om ze te laten gaan. Sterkte meis

  14. CJ schreef:

    Sterkte! Heb ook zo’n rotbeest, gaat toch deel uitmaken van je gezin…

  15. lisetta schreef:

    Sterkte, meis!

  16. Frouke schreef:

    aaaach, en geen ingeslikte woldraadjes meer laten verwijderen

  17. Helene schreef:

    Kus. En hou je taai, het was een mooie vent!

  18. Sandra schreef:

    Lang leve Bruce <3

  19. Else schreef:

    Mooi geschreven, heel mooi en veel sterkte

  20. Paul schreef:

    Verdrietig, Luun. Veel sterkte!

  21. Jessica schreef:

    Omg de kantoorkater is niet meer. Heel veel sterkte.

  22. Ingrid schreef:

    Het moment dat je zelf wel weet dat het voor je katrebeest beter is maar die beslissing…….en de gang naar de dierenarts als HET gaat gebeuren. En de rit terug naar huis met je lege mandje. Zo verdrietig. En ja. Het is beter voor je dier. En ja het zal wel slijten maar toch blijft het kut als je je dier al zolang om je heen hebt. Sterkte.

  23. Annelies schreef:

    Aaach de Bruce. Sterkte ermee hij heeft een prachtig leven bij je gehad. En gelukkig heel veel herinneringen en foto’s

  24. Ri schreef:

    Heel veel sterkte hiermee. Snap elk woord dar je schrijft.

  25. Maurice schreef:

    Prachtig verwoord, Luun. <3

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *